Εν πρώτοις να δώσω τα σέβη μου στον αγαπητό κ. Νίκο Δήμου. Να προσθέσω ότι συμφωνώ με την τοποθέτησή του για τη Μέση Ανατολή. Και επαυξάνω.
Ήρθα πριν από λίγες μέρες από το Τελ Αβίβ, όπου βρισκόμουν επί ένα μήνα –ήμουν εκεί όταν η Χαμάς εισέβαλε απαγάγοντας έναν ισραηλινό στρατιώτη και σκοτώνοντας δύο- δουλεύοντας με τον φίλο μου και συνεργάτη και σπουδαίο τραγουδοποιό του Ισραήλ Γεχούδα Πόλικερ(το ελληνικό του: Λεωνίδας Πολικάρης) για δύο cd, συμμετέχοντας και σε δύο συναυλιές του.
Για μένα ήταν και είναι η απόλυτη εμπειρία –οφείλω να ξαναπάω εντός του Αυγούστου, για το τελικό ρεμίξιν των τραγουδιών τα οποιά γράφτηκαν -60 τον αριθμό- εκεί, μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, με πνεύμα ενωτικό και ανθρωποκεντρικό. Τέσσερα χρόνια πηγαινοερχόμενος στη Μέση Ανατολή ιδίοις όμμασι και εξόδοις, πήγα σχεδόν στον πυρήνα του κοινωνικοϊστορικού γίγνεσθαι της περιοχής, κατανοώντας ότι δεν είναι πια ένα τοπικό ζήτημα, αλλά παγκόσμιο.
Στο βιβλίο μου «Οι Εβραίοι είναι Έλληνες-Κρήτες- Καλύτερα Αλαντίν παρά Μουτζαχεντίν» (εκδόσεις Κάκτος) σ ένα είδος παραληρήματος, πυρακτωμένης διαίσθησης και μέσα βαθιά στο Matrix, στο timing και στη μαθηματική ακρίβεια που χαρακτηρίζει την αλληλουχιά εσωτερικού και εξώτερου γίγνεσθαι, καταγράφω στο οδοιπορικό και το ημερολόγιό μου, ότι ζούμε μέρες αποκάλυψης. Κάτι που στην παραδοσιακή κεντροαριστερά δεν αντιλαμβάνονται. Και γι αυτό τα πορίσματά τους είναι σχηματικά, σεχταριστικά και ενίοτε καταστροφικά.
Είναι, όμως και ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί ότι βιώνουμε τον απόλυτο φαύλο κύκλο, όπου δεν ισχύουν πλέον τα μέχρι τούδε γνωστά κλισέ και δόγματα.
Αυτό έχω συνέχεια υπόψη μου εδώ και χρόνια, καθώς με τη μικρή μου πολιτική πείρα, καταλήγοντας στο ότι για να ενώσεις τους δύο λαούς πρέπει να επιτευχθεί μια πρωτοφανής υπέρβαση, ιδεολογικού και πρακτικού περιεχομένου κι αυτό προϋποθέτει αναπόφευκτα κάποιες δονήσεις και σοκ στο μέχρι τούδε φαντασιακό εβραίων, ισλαμιστών, χριστιανών κ.λπ.
Αληχμικά ως προς αυτό δουλεύω ακατάπαυστα ανάμεσα στους ανθρώπους εκεί και ήδη φαίνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να γονιμοποιείται, σε μικρή κλίμακα βεβαίως. Είχα βέβαια σα στόχο να μπλοκάρω το μακελειό που λαμβάνει χώρα τώρα.
Βρισκόμαστε στον προθάλαμο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, όμως δεν είμαστε στο ξέσπασμά του. Νοιώθω πως ακόμα υπάρχει χωροχρόνος για να παρέμβω μαζικά και να δημιουργήσω την επιθυμητή δημιουργική σύγχυση σαν πρόπλασμα της υπέρβασης.
Αν υπάρξει κάποιο σχόλιο πάνω στο κείμενό μου θ΄απαντήσω λεπτομερέστερα.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μανώλης Ρασούλης
στιχουργός – συγγραφέας
και truth seeker
Ήρθα πριν από λίγες μέρες από το Τελ Αβίβ, όπου βρισκόμουν επί ένα μήνα –ήμουν εκεί όταν η Χαμάς εισέβαλε απαγάγοντας έναν ισραηλινό στρατιώτη και σκοτώνοντας δύο- δουλεύοντας με τον φίλο μου και συνεργάτη και σπουδαίο τραγουδοποιό του Ισραήλ Γεχούδα Πόλικερ(το ελληνικό του: Λεωνίδας Πολικάρης) για δύο cd, συμμετέχοντας και σε δύο συναυλιές του.
Για μένα ήταν και είναι η απόλυτη εμπειρία –οφείλω να ξαναπάω εντός του Αυγούστου, για το τελικό ρεμίξιν των τραγουδιών τα οποιά γράφτηκαν -60 τον αριθμό- εκεί, μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, με πνεύμα ενωτικό και ανθρωποκεντρικό. Τέσσερα χρόνια πηγαινοερχόμενος στη Μέση Ανατολή ιδίοις όμμασι και εξόδοις, πήγα σχεδόν στον πυρήνα του κοινωνικοϊστορικού γίγνεσθαι της περιοχής, κατανοώντας ότι δεν είναι πια ένα τοπικό ζήτημα, αλλά παγκόσμιο.
Στο βιβλίο μου «Οι Εβραίοι είναι Έλληνες-Κρήτες- Καλύτερα Αλαντίν παρά Μουτζαχεντίν» (εκδόσεις Κάκτος) σ ένα είδος παραληρήματος, πυρακτωμένης διαίσθησης και μέσα βαθιά στο Matrix, στο timing και στη μαθηματική ακρίβεια που χαρακτηρίζει την αλληλουχιά εσωτερικού και εξώτερου γίγνεσθαι, καταγράφω στο οδοιπορικό και το ημερολόγιό μου, ότι ζούμε μέρες αποκάλυψης. Κάτι που στην παραδοσιακή κεντροαριστερά δεν αντιλαμβάνονται. Και γι αυτό τα πορίσματά τους είναι σχηματικά, σεχταριστικά και ενίοτε καταστροφικά.
Είναι, όμως και ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί ότι βιώνουμε τον απόλυτο φαύλο κύκλο, όπου δεν ισχύουν πλέον τα μέχρι τούδε γνωστά κλισέ και δόγματα.
Αυτό έχω συνέχεια υπόψη μου εδώ και χρόνια, καθώς με τη μικρή μου πολιτική πείρα, καταλήγοντας στο ότι για να ενώσεις τους δύο λαούς πρέπει να επιτευχθεί μια πρωτοφανής υπέρβαση, ιδεολογικού και πρακτικού περιεχομένου κι αυτό προϋποθέτει αναπόφευκτα κάποιες δονήσεις και σοκ στο μέχρι τούδε φαντασιακό εβραίων, ισλαμιστών, χριστιανών κ.λπ.
Αληχμικά ως προς αυτό δουλεύω ακατάπαυστα ανάμεσα στους ανθρώπους εκεί και ήδη φαίνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να γονιμοποιείται, σε μικρή κλίμακα βεβαίως. Είχα βέβαια σα στόχο να μπλοκάρω το μακελειό που λαμβάνει χώρα τώρα.
Βρισκόμαστε στον προθάλαμο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, όμως δεν είμαστε στο ξέσπασμά του. Νοιώθω πως ακόμα υπάρχει χωροχρόνος για να παρέμβω μαζικά και να δημιουργήσω την επιθυμητή δημιουργική σύγχυση σαν πρόπλασμα της υπέρβασης.
Αν υπάρξει κάποιο σχόλιο πάνω στο κείμενό μου θ΄απαντήσω λεπτομερέστερα.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μανώλης Ρασούλης
στιχουργός – συγγραφέας
και truth seeker
25 σχόλια:
Καλώς ήρθατε κε Ρασούλη και καλή επιτυχία στο στόχο σας!
τα σέβη μου κύριε Ρασούλη και καλή επιτυχία στο μπλογκικό σας ξεκίνημα.
Ξέρουμε ήδη αρκετά για σας από τη γνωστή σε όλους κρητικοπούλα, θαυμαστρια σας, Εργοτελίνα
Πολύ χαίρομαι που ξεκινάτε μπλογκ. Έχουν πάντα ενδιαφέρον οι απόψεις σας, άσχετα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις θέσεις σας. Προσωπικά έχω επηρεαστεί βαθύτατα από εσάς, μέσα από τους στίχους σας και τα βιβλία σας. Σας παρακολουθώ ανελλιπώς από την εποχή που βγάζατε "το Αυγό". Με εκτίμηση
Και τα δικά μου σέβη κε Ρασούλη.
Ευχάριστη έκπληξη η παρουσία σας στα blog, καλωσορίσατε.
Αναμένουμε τα σχόλιά σας από τη Μεσανατολική εμπειρία.
Εύχομαι να τελειώσει όμορφα η νέα σας δισκογραφική περιπέτεια και να πάει καλά.
Καλημέρα.
Καλημέρα και σε σας και καλώς σας βρήκα.
Σήμερα βρίσκομαι στην Κατερίνη. Θα επανέλθω, όμως, για λεπτομερείς απαντήσεις και νέα σχόλια.
Καλησπέρα Μανώλη και καλή αρχή.
Σού έγραψα ένα γράμμα παλιότερα αλλά δεν αξιώθηκα ούτε μια λέξη για απάντηση. Θα ήθελα να πιστέυω ότι δεν το πήρες. Το έστειλα στις 12 Ιανοθαρίου στο
manolis@rasoulis.gr
Περιμένω μιαν απάντηση, έστω και τώρα. Ευχαριστώ.
Αστα λουεγο κομπανιερος...
στο Ιντερνετ τελικα....
Όταν γύρισα από το Τελ Αβίβ τον Απρίλη, όπου βίωσα πάμπολλα ακόμη και την βόμβα – αυτοκτονία με 16 νεκρούς και εμπέδωσα ότι οι καμικάζι μαζί με τους άλλους ανατινάζουν και το κατακτημένο δικαίωμα του καθενός να ταξιδεύει, να πίνει καφέ, να ερευνά όπου θέλει, έτυχε και πήγα σε μια ομιλία υπεράσπιση των Παλαιστινίων στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Εκεί ήταν ο Γιάννης Φελέκης με τους συντρόφους του, από τους οποίους ορισμένοι είχαν πάει στη Ραμάλα, είχαν συναντήσει μάλιστα και τον Αραφάτ, και ήταν πανέτοιμοι να μας τα πουν χαρτί και καλαμάρι όπως κι έγινε. Οχτώ στο πάνελ κι άλλοι τόσοι από κάτω, άρχισαν, κοντολογίς είπαν παρόμοια πράγματα –για τα πεσμένα σπίτια στη Τζενίν, για το πάθος των Παλαιστίνιων κλπ.. Οι περισσότεροι συγκινημένοι εκθείαζαν τις ανατινάξεις –εκτελέσεις-αυτοκτονίες αλλά δεν άκουγα βαθύτερο συμπέρασμα ιδεολογικό κι ένιωθα ότι αυτοί οι άνθρωποι έριχναν λάδι σ τη φωτιά και κατά προέκταση δεν αγαπούσαν τους Παλαιστίνιους αλλά από μια μπανιέρα πολιτική τους έσπρωχναν σε πράξεις που ούτε ο Μαρξ θα συμφωνούσε ούτε ο Μωάμεθ. Ζήτησα το λόγο μιας και ήμουν κι εγώ στην περιοχή, κι είχα να πω κάτι για να εμπλουτιστεί η συζήτηση να μη νιώθω ότι με χρησιμοποιούν οι σύντροφοι –οι φελέκιοι- σαν τασάκι. Στο κάτω κάτω τους τίμησα την συγκέντρωση με το να πάω, αλλά προφανώς επειδή ακούστηκε από το γνωστό ράδιο-αρβύλα ότι πέρασα με το μέρος των Ισραηλινών, ο υπεύθυνος του πάνελ με προσπερνούσε, οπότε στον τελευταίο ομιλητή έναν νεαρό Έλληνα μαχητή με το μαντίλι των Παλαιστινίων στο λαιμό ο οποίος εκστασιασμένος κραύγασε υπέρ των αυτοκτονιών σηκώθηκα αυθόρμητα και τον επέπληξα για ανεύθυνο, κι ότι λέει τυχοδιωκτισμούς και πράγματα θανατερά. Ανάμεσα σ’ αυτά που εξεφώνιζα κι εξεστόμιζα είπα ότι ήμουν πολύ κοντά στη βόμβα στο Τελ Αβίβ κι ερώτησα: κι αν σκοτωνόμουν κι εγώ εκεί; Τότε σηκώθηκαν πολλοί με μένος ουρλιάζοντας: Και κακώς ζεις. Και κακώς ζεις.
Κι είμαι από 14 χρονών στους αγώνες κι έχω συνεχή αγωνία και προσπάθεια για την καλλιτέρευση του κόσμου.
Τώρα αν κακώς ζω ή καλώς ζω αυτό δεν θα το αποφασίσει ο Γιάννης Φελέκης και οι φελέκιοί του αλλά η διαλεκτική της φύσης και της ιστορίας, Και την απάντησή μου θα την έχουν πολύ σύντομα.
Απο http://www.rasoulis.gr/nea.html
Και η Απάντηση(?)
Ελπίζω με τον Πόλικερ να γραψετε
ενα αραβο-εβραϊκό "Bαλκανιζατερ"
της Μεσης Ανατολης......
Μια Βουδιστικη απαντηση
στη Μεση Ανατολης της Κοντολίζας.....
Θα συμφωνουσε και ο Νικος Δημου
Ποτε αρχίζει παλι η εκπομπη στο
ραδιόφωνο της ΝΕΤ?.........
Καλη επιτυχια σε ο,τι κι αν κανεις...
Καλη επιτυχια και στον OFI...
:)..
Καλώς τα δεχθήκαμε!
"Είναι, όμως και ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί ότι βιώνουμε τον απόλυτο φαύλο κύκλο, όπου δεν ισχύουν πλέον τα μέχρι τούδε γνωστά κλισέ και δόγματα."
Η φράση σου αυτή τα λέει όλα. Μακάρι να να το πάρουν χαμπάρι και οι "ηγέτες" των λαών.
Καλωσόρισες στην πραγματική εικονικότητά μας. Τιμή μας και καμάρι μας. :)
ΤΙ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΒΑγΙΟΠΟΥΛΟΣ?
Ο Ρασούλης, ο Ρασνίς και το Μεσανατολικό
Ο Μανόλης Ρασούλης θυμάται ζωντανά ακόμα τη σύλληψη στην Κρήτη του Iνδού στοχαστή Ρασνίς (Όσσο), τέτοιες μέρες πριν 20 χρόνια και με αφορμή την επέτειο αυτή, επισημαίνει τις προσπάθειές του για την ειρήνη και την προβολή της Ελλάδας και της Κρήτης μέσω της συνεργασίας του σε συναυλίες και cd (θα κυκλοφορήσει σύντομα ένα σε Ελλάδα και Ισραήλ), με τον σπουδαίο στο Ισραήλ Eλληνοεβραίο μουσικό Γιεχούδα Πόλικερ (Λεωνίδα Πολικάρη). Όπως ο ίδιος αναφέρει, "ο τότε υπουργός Παιδείας Γιώργος Παπανδρέου επέτρεψε στον Ρασνίς να έρθει στην Κρήτη όπου φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Νίκου Κούνδουρου στον Αγ. Νικόλαο για 13 ημέρες. Τότε είκοσι κομάντος τον συνέλαβαν και τον απέλασαν. Τον συλλάβανε και οι Αμερικάνοι στις ΗΠΑ, τον φυλάκισαν, του ρίξανε ραδιενέργεια και θάλιο και αργότερα, το 1990, πέθανε υποφέροντας. Ήταν ένας μεγάλος πνευματικός άνθρωπος. Για μένα είναι ακόμα ο πολικός μου αστέρας. Το όραμα που είχε για τον άνθρωπο του μέλλοντος, που τον ονόμαζε 'Ζorba the Buddha', δηλαδή και Ζορμπάς και Βούδας, εγώ το διασκεύασα ως 'Πότε Βούδας πότε Κούδας', διότι τότε είχα πάρα πολύ θυμώσει που το καθεστώς εδώ του είχε φερθεί έτσι. Του είπα ότι θα εκδικηθώ διότι εδώ στην Κρήτη, στο νησί της φιλοξενίας, δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Μου είπε όχι, μην το κάνεις αυτό. Κάνε τους να χορεύουν να γελάνε και να τραγουδάνε.
Προσπάθησα να το κάνω και έτσι οι Έλληνες χόρεψαν αρκετά και πιστεύω ότι γονιμοποίησα κάτι θετικό μέσα τους".
Και συνεχίζει τονίζοντας ότι "η κακή συμπεριφορά προέρχεται από την άγνοια. Όλα προέρχονται από την άγνοια. Ο Σωκράτης έλεγε ότι 'με την έλλειψη συνείδησης μπορείς να κάνεις οτιδήποτε'. Πάντα οι πρωτοπόροι πληρώνουνε τη νύφη, που βγαίνουν έξω από την πεπατημένη της κοινωνίας για να βοηθήσουν στην υπέρβασή της, δηλαδή στην άλγεβρά της. Ορισμένοι μένουνε στη λογιστική της, στο ποσοστιαίο και άλλοι συντάσσονται με την υπέρβαση. Χωρίς τον πρωτοπόρο δεν μπορεί να αποκτήσει βενζίνα το κοινωνικό όχημα και να προχωρήσει, διότι θα κουτουλήσει στον τοίχο. Οι πρωτοπόροι δεν είναι κάτι ψώνια πολυτελείας, εκφράζουνε το μανιφέστο της νομοτέλειας. Και η Κρήτη που είχε πάντα ανά τους αιώνας μια πολιτισμική προσφορά στη χώρα".
Ο Μανόλης Ρασούλης, προσπαθεί να εντοπίσει τον "γόρδιο δεσμό" που λέγεται Μεσανατολικό και πιστεύει ότι, όχι λόγω ενός μυστηριώδους γονιδίου, αλλά της θέσεως της Κρήτης και του ιστορικού μπακγκράουντ, υπάρχουν δυνατές σχέσεις με τη Μέση Ανατολή. "Ήταν γνωστό ότι οι Φιλισταίοι, οι οποίοι ίδρυσαν και τη Γάζα, ήταν Κρήτες. Και ο Αραφάτ είχε δηλώσει ότι καταγόταν από την Κρήτη. Όμως, καθοδόν ανακαλύπτω ότι και το εβραϊκό φαινόμενο προέρχεται από τις μεσογειακές αξίες και ιδιαίτερα από την Κρήτη, που ήτανε το κέντρο βάρους του τότε στάτους. Έτσι προσπάθησα να τους προπαγανδίσω ότι έχουμε μια κοινή ιστορική και πολιτισμική πλατφόρμα. Κλείνει ένας κύκλος 3.500 ετών με την κραταιά Κρήτη, πριν καταστραφεί από τη Σαντορίνη, και τώρα αναδύονται κάποια στοιχεία και κάποια πορίσματα που μας βεβαιώνουν ότι πράγματι το νησί έπαιξε έναν λειτουργικό ρόλο στο βάθος των αιώνων, οπότε και τώρα κλείνοντας τον κύκλο, καταλάβαμε με χιούμορ και επίγνωση ότι χρειάζεται να λυθεί αυτό το πρόβλημα που δεν είναι μόνο Μεσανατολικό, είναι ένα διεθνές πρόβλημα που αν εξαπλωθεί μπορεί να ξεσπάσει ένας πυρηνικός πόλεμος και δεν μας συμφέρει καθόλου".
2810.gr
Eκει κατω είχαν ανταπόκριση αυτα
που τους έλεγες;;
Πως ειναι οι αριστεροί διανοούμενοι
στο Ισραηλ;;..
Απο μια καλη συνεντευξη στην Εποχή
Παρεμπιπτόντως, η κυρία Μάτσα με ποια ιδιότητα ήτανε στην επιτροπή;
Ως κυρία του Μάτσα. Ξέρεις, η γυναίκα στο εβραϊλίκι είναι αυτή που καθορίζει. Άμα δεν είσαι από μαμά Εβραία, δεν παίρνεις πασαπόρτι.
Ήχησε λίγο περίεργα αυτό που είπες η απλώς μου φάνηκε;
Δεν κάνω αντισημιτισμό, αν αυτό εννοείς, τουναντίον. Ο Μάτσας πάντως ξέρει κάτι πολύ σημαντικό: ότι το ελληνικό τραγούδι είχε επηρεάσει πάρα πολύ τη μουσική στο Ισραήλ. Μιλάμε ότι το Ισραήλ είναι μουσική αποικία της Ελλάδας. Ποτέ δεν μίλησε κάποιος γι’ αυτό το θέμα, όλοι σιωπούσανε. Γιατί πηγαίνανε οι τραγουδιστές εκεί, κάνανε συναυλίες, κάνανε αρπαχτές, γυρίζανε με φορτωμένες τις τσέπες και την κάνανε μορμόκα. Εμένα πάντως είναι φίλος μου ο Γεχούντα Πόλικερ, ένας σπουδαίος ισραηλινός τραγουδιστής, με τον οποίο κάνουμε και κάτι cd τελευταία, που είναι και συνεισφορά στο ελληνο- ισραηλινό τραγούδι.
Δεν θέλω να σε γρουσουζέψω, αλλά μάλλον θα δυσκολευτείτε αρκετά να βρείτε ελληνική εταιρεία για να βγάλετε αυτά τα cd που λες.
Εγώ υποστηρίζω το σουηδικό σκεπτικό, τη σουηδική πραγματικότητα. Την οποία δεν την ήξερα, την έμαθα εμπειρικά πρόσφατα. Μου στείλανε μερικά cd από τη Στοκχόλμη
Epohi.gr
To Βιβλίο "Κνωσσώντας της Αληθεια"
ηταν κρητοκεντρικό και ολιγον
αντι-εβραϊκο...με την ερευνητικη
εννοια του ορου...να μην παρεξηγηθούμε...
Τωρα αυτη η στροφή σου..ξαφνιασε πολλούς...
Σιγουρα θα ξερεις περισσότερα απο μας
για την περιοχη εκει κατω...
.. αντιλαμβανομαι τους συμβολισμους
και τα "παιχνίδια της Ιστορίας"..
Βρε Εργοτελίνα, να βάλω κι εγώ Πουλιόπουλο τώρα; :-P
Bάλε,Μαριε βάλε την τελευταία ζωή του συντρόφου Παντελή Πουλιόπουλου(The Best Rock Book)
Mανώλη εχεις γνωρίσει την Wafa Sultan?
Αγωνιστικά χαιρετίσματα από την Κερά. Έχει αυτή την εκπροσώπηση της στην Blogόσφαιρα.
:-)
Καλώς όρισες Μανόλη στην παρέα των μπλόγκερς.
Ο ειλικρινής και αφοπλιστικός σου λόγος εκτιμάται από πολλούς από εμάς.
Great blog by a great singer
-- FreeCyprus
Hellenic Reporter
άσχετο. μόνο για δοκιμή
I think, that you are not right. I am assured. I can defend the position.
Δημοσίευση σχολίου