Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

Γεγονοτομάνιακ

Χαιρετώ σας και φιλώ σας.
Πολλά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών: Αυτό που βαραίνει περισσότερο είναι η πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας που αφυπνίζει το πυρηνικό ντόμινο της Ασίας.
Στην κατηγορία των υπογεγονότων ανήκει και το ότι σύσσωμη η κοινωνικοπολιτική ελίτ της χώρας μαζεύτηκε να επικυρώσει την επιλογή του τραγουδιστή Νταλάρα ως πρέσβη καλής θελήσεως της Αρμοστείας του ΟΗΕ (sic). Όλο αυτό το λεφούσι είδε, προφανώς, ξανά στο πρόσωπο του απόλυτου αριβίστα το δικό του ήθος, ύφος και ήθος.
Ρεκόρ επιτάξεων της εκπομπής μου στο 105,8 ΝΕΤ. Επί 10 εβδομάδες δεν κατόρθωσα να κάνω εκπομπή, καθώς γεγονότα και ειδήσεις, ιδίως τον Αύγουστο που υποτίθεται ότι δεν έχουμε ειδήσεις, γινόταν αιτία επίταξης της ταπεινής μου ώρας, σάμπως εγώ δεν θα μπορούσα να μιλήσω για το Μουντιάλ, για την τρίτη ηλικία, για τις εκλογές. Βεβαίως, εγώ δεν πληρώνομαι ακόμη και αν είχα ετοιμάσει την εκπομπή και την είχα παραδώσει. Αν περίμενα να ζήσω από τις εκπομπές, τώρα θα ήμουν κλωσάρ.
Στις τελευταίες διαβουλεύσεις με τους μάνατζερ εξ Ισραήλ για να κυκλοφορήσει το cd «Χούμους Σάπιενς». Χαμός στο ίσωμα. Αύριο θα είμαι στο Βερολίνο, για μια συναυλία, την Παρασκευή. Θα επανέλθω σύντομα.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2006

Σε συμπλοκές μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς, 8 παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και αρκετοί τραυματίστηκαν σε διαδηλώσεις υπαλλήλων στη Γάζα.
Αυτά με πληγώνουν διπλά. Πρώτον, γιατί σκοτώνονται άνθρωποι τζάμπα και δεύτερον, γιατί αισθάνομαι μια ενοχή οτι επειδή δεν έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιο μου και παραστράτησα, εγώ φταίω για τα συμβαίνοντα. Θα μου πείτε: μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, μεγάλε. Κι όμως φίλτατοι δεν είναι μόνο το συναίσθημα. Ίσως είναι και ο φόβος μη σκοτωθώ κι εγώ, έστω πρόωρα. Κάποιο άλλο πρόβλημα μέσα μου.
Γι αυτό λέω: το μυαλό μου Νότιος Λίβανος στην καρδιά μου η Γάζα φλέγεται. Τον Αύγουστο έπαιξα εγώ από το Ηράκλειο, στη συνοικία Γάζι. Συχνά τη Γάζα στη Μ. Ανατολή τη λένε Γάζη.
Εχω σκεφτεί τι χρειάζεται. Δεν έχω πλήρη εξοπλισμό. Χρειάζονται έξοδα κι ίσως ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.
Όπως βλέπετε απευθύνομαι παντίοις τρόποις προς πάσα κατεύθυνση. Ο κοσμάκης βρίσκεται στον κόσμο του, στην κοσμάρα του. Ο καθείς, αμ΄τι μουχαμέτι, αυτό που του λέει η κούτρα του και τα εγωκεντρικά του συμφέροντα. Και γίνεται παθητικός τηλεθεατής. Εκτός τους αριστεριστές που σπαταλούν το πάθος τους σε λάθος στοχεύσεις.
Ζω συνεχώς με αυτή την αγωνία. Κλιμακώνεται συνεχώς το κακό και ακούγονται βαρειά τα βήματα του Γκοντζίλα.
Ωρες-ώρες νοιώθω κι εγώ μέσα μου μια παράλυση κι όσο το συνειδητοποιώ, λυσσώ. Όμως με τη λύσσα δεν ξεπορτίζεις προς το καλό, ούτε με αντιλυσσικό ορρό σώζεται κανείς
Θα δείξει, δεν μπορεί, θα δείξει. Κι αν είναι να΄ρθει θε' να΄ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει.