Δευτέρα, Νοεμβρίου 02, 2009

Εγώ κι ο Γιώργος, ο Γιώργος κι εγώ


(σ.σ. Το κείμενο που στάλθηκε στον Αγγελιοφόρο)

Αν κατάλαβα καλά γίναν εκλογές κι άλλαξε η ΝΔ κι ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Παλαιόθεν έλεγα και λέω ότι αν η ΝΔ είναι η Κόκα Κόλα το ΠΑΣΟΚ είναι η Πέπσι Κόλα. Πέραν τούτου ενθυμούμαι το άσμα: «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει». Αν μένει η αγάπη, αμφιβάλω. Τώρα, τι μένει γενέσθαι είναι το ζήτημα. Όχι το μέλει.
Αν δεν κάνω λάθος, ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός. Υπεσχέθη πολλά. Όμως, οι αρχαίοι ημών λέγαν και λέγουν: «Ουκ εν τω πολλώ το ευ» (ό,τι πιο ροκ έχει ειπωθεί ποτέ). Το ΕΥ είναι ο πυρήνας των πάντων. Η πεμπτουσία τους κι η απαρχή τους. Είναι το Α και το Ω του πολιτισμού.
Κανένας δεν αναφέρθηκε σ' αυτόν τον ιερό δίφθογγο.
Και βεβαίως η μαύρη τρύπα (τρυπάρα) στον πολιτισμικό πολιτισμό που υποτίθεται είναι το βαρύ πυροβολικό της Ελλαδίτσας μας (ο πολιτισμός). Δε θα απαξιώσω τους ρήτορες ως εκ τούτου, όμως παραχωρώ το δικαίωμα στον εαυτό μου να σχολιάσω με το στιλ μου μελανά τινά σημεία όχι για να λανσάρω των εαυτό μου –έστω και αν είμαι ακραιφνής εκπρόσωπος του πολιτισμικού πολιτισμού, αλλά να βοηθήσω να λυθεί ο γόρδιος δεσμός, ο οποίος γεννά τα αδιέξοδα, τα οποία, παρόλη την πόζα των ποικίλων ρητόρων, που αν ήταν γνωρίζοντες, όπως αυτοαποκαλούνται, θα είχαν λύσει τα προβλήματα, πολλαπλασιάζονται επικινδύνως. Διότι ζούμε τη μάνα όλων των κρίσεων της ανθρώπινης ιστορίας και για φι χι ψι λόγους με αναγκάζει να πω και να διαβεβαιώσω ότι ως ιστορικό ανθρώπινο είδος αποτύχαμε, αλλά και ως λαός, μετά από 200 χρόνια, αποτύχαμε.
Δεν εκφράζω καμία απαισιοδοξία. Μιλάω ψύχραιμα σαν στατιστικολόγος.
Άρα, ζούμε κοσμογονική συγκυρία.
Άρα έτσι έπρεπε να προσεγγίζουν την πραγματικότητα οι ρήτορες.
Τα κωλοβάρα για να βρει η ΝΔ αρχηγό και οι παγκόσμιοι ιθύνοντες να ξαναγυρίσουν το ρολόι της ιστορίας πίσω, τα ακούω βερεσέ. Αυτά είναι το τσόφλι στο αυγό και η επιφάνεια. Το βάθος έχει σημασία. Κι εκεί, στο βάθος, όπου ζει εξόριστο το ύψος, το ήθος και το έθος και που με μαθηματική ακρίβεια λιώνει τους πάγους, μπουρδουκλώνει την κατάσταση στο Αφγανιστάν, παράγει σεισμό 8,8 στην Ινδονησία, στασιμότητα στην αυτοκινητοβιομηχανία, ενδυναμώνει την παιδεραστία, την ασυναρτησία, κάνει τη σκοτεινή πλευρά της δύναμης να επικυριαρχεί με την ψυχολογική τρομοκρατία, ετσετερά, ετσετερά.
Τώρα, τι σχέση έχει ο Γιώργος μ' όλα αυτά. Καμία. Ή μάλλον έχει. Κάποια.
Ένας πονηρός εαυτός μου με πιέζει να γράψω: «Ο Γιώργος είναι πονηρός κι αυτά που λέει μην τα τρως», όμως τα αποφεύγω.
Γιατί ο στόχος του παρόντος κειμένου είναι να πω δημοσίως τι σχέση έχω εγώ με τον Γιώργο (τον πρωθυπουργό) δι' όλων αυτών και τι αυτός με ΄μένα.
Αλλά για να ΄χει σασπένς το πάω λάου-λάου, το παίζω Χίτσκοκ.
Η πολιτική, το κράτος και οι μηχανισμοί της συντεταγμένης πολιτείας είναι το τσόφλι στο αυγό του κάθε έθνους της κάθε κοινωνίας. Απαραίτητο κέλυφος στη νομοτέλεια της κυοφορίας. Ιδίως της κυοφορίας του γλάρου Ιωνάθαν, οικουμενικά γνωστού για την έκσταση και το ταξίδι του στον προσωπικό του ουρανό.
Το κλούβιο το αυγό
δεν είναι πια αυγό.
Είναι ένα πέτρινο Εγώ.
Άνοιξε πέτρα για να βγω.
Πολιτισμός είναι το απόσταγμα της επίγνωσης όλων των διαδικασιών της ενιαίας οντότητας: αβγό ή η χι κοινωνίας. Και η κόρη αυτού: Η συνείδηση(κατά τον Osho το μεγαλύτερο θαύμα). Ουδείς ασχολείται μ αυτά. Οι τράπεζες, οι τράπεζες, οι τράπεζες. Σα να ΄ναι η Ελλάδα Τραπεζιστάν.

Κάρμα
Με το Γιώργο έχω καρμική σχέση (όχι κορμική, καρμική απ τα κάρμα, το κισμέτ, το Μάτριξ). Είμαι κατ΄ αρχάς ένας από το 1.000.000 που τον ψήφισαν. Όταν, το 1986, είχε έλθει ο Δάσκαλος Osho στην Ελλάδα (ο Γιώργος του ΄χε δώσει την άδεια να μπει στη χώρα, την ώρα που καμία χώρα δεν του άνοιγε τα σύνορα ώστε να κουραστεί ο πιλότος και να πέσει το αεροπλάνο του και να γλιτώσουν από τον ωχτρό).
Τότε ο Γιώργος ήταν υπουργός Παιδείας και ενήργησε λειτουργικά, ως προς έναν σοφό και φωτισμένο άνθρωπο.
Όμως, ο αείμνηστος πατέρας του καραδοκούσε λίγο πιο πέρα, στην Ελούντα, όπου βρίσκεται και το σπίτι του Κούνδουρου, στο οποία είχε βρει απάγκιο ο Osho, για φι χι ψι λόγους έστειλε 20 κομάντος και μπουζούριασε τον Osho (κι εμάς) όπως του έκαναν οι αμερικάνοι στις ΗΠΑ λίγες μέρες πριν (ο Ρήγκαν).
Ο Γιώργος, κατόπιν τούτων, απολογήθηκε, ότι δεν ήξερε περί τίνος επρόκειτο και σχεδόν ζήτησε συγγνώμη.
Εγώ όμως από τότε το αγαπούσα το Γιωργιό κι όσο μπορούσα το προστάτευα.
Μέχρι που έβαλε το ξύλινο κοστούμι της πολιτικής και δεν τον αναγνώριζα πια.
Τώρα μου λεν, είν’ πρωθυπουργός.
Η μοιραία στιγμή του Γιώργου δεν είναι εκείνο το βράδυ του χαμού, όπου βγήκε ο Βενιζέλος με το ρεσάλτο. Ήταν οι στιγμές που ενώ ήξερε περί τίνος επρόκειτο, βγήκε κι είπε ότι δεν ήξερε. Μπορεί να ξέχασε έκτοτε. Ιδίως όταν έβαλε το ξύλινο παλτό της λήθης κι άρχισε μια παράξενη ρητορεία.
Άρχισε να τάζει καταμεσίς των τυφώνων, σκορπώντας φρούδες ελπίδες.
Ποιος νομίζετε έριξε τον Καραμανλή; Η λάθος ιδέα που είχε για τον πολιτισμικό πολιτισμό. Ο Εφραίμ, ένας Κύπριος καλόγερος, ο Άγιος Οσφόριος. Είδα τον Καραμανλή, τον Εφραίμ και τον Ρουσσόπουλο σε μια φωτογραφία να γελούν ευδαίμονα και είπα μέσα μου (παρότι τους αγαπούσα και τους υποστήριζα): «Αυτή είναι η αρχή του τέλους».
Πριν απ΄ αυτά υπήρξε μια φράση του Καραμανλή σ' ένα λόγο του στο Ηράκλειο πριν βγει πρωθυπουργός, που μ έκανε να δαγκωθώ: «Βρίσκομαι στην Κρήτη των Θεοτοκόπουλων, των Καζαντζάκιδων και των Λουδοβίκων των Ανωγείων» (βάι βάι βάι).
Επίσης, κάποια στιγμή έστειλα και στους δύο τα βιβλία μου και κάποιους δίσκους μου. Στο Μαξίμου. Περίμενα το τυπικό, να μου ΄στελναν ένα σημείωμα ότι τα πήραν. Νάδα ντε νάδα.
Σας είπα ότι τους αγαπούσα και τους υποστήριζα. Ο Θόδωρος ήταν ένας άνθρωπος στην πολιτική. Πριν γίνει Νο 2, βρισκόμαστε, κάναμε και μια εκπομπή στο MEGA, αλληλοεκτιμόμεθα και στη γιορτή μου μού 'στελνε καλάθια με κρασιά κλπ. Του τηλεφωνούσα ως Νο 2, αυτός στην αρχή και μου απαντούσε. Του ΄λεγα καμία ιδέα. Ήταν μια χαραμάδα στο ανελέητο στάτους του πολιτικού πολιτισμού.
Όμως όταν άρχισα να του τηλεφωνώ και βγαίναν γραμματείς, είπα: «Ωχ, δεν πάμε καλά». Και δεν πήγαμε καλά.
Γιατί αθέτησαν –όχι εμένα- αλλά τον πολιτισμό. Με τη βαθειά έννοια του όρου.

Για τον Γιώργο τώρα.
Πολύ πριν αρραβωνιαστεί με τον αείμνηστο υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Τζεμ, του ΄χα στρώσει το χαλί. Ντοκουμέντα υπάρχουν. Μίλησα σ' όλα τα κανάλια της Τουρκίας, τις εφημερίδες, τα ράδια, έπαιξα στο Γεντί Κουλέ της Πόλης, τότε που μας είχαν οι αστυνόμοι με τα αυτόματα στη μπούκα κι εγώ τραγούδησα το «Αχ Ελλάδα Σ' Αγαπώ» και τραγουδήσαμε όλοι, Έλληνες και Τούρκοι, το «Όλα σε Θυμίζουν», αυτοί στα τουρκικά κι εμείς στα ελληνικά.
Όμως τώρα, στο φόρτε των εκλογών σα να ήθελε να με προσβάλει και να με πληγώσει, ενσωμάτωσε στην κυβέρνησή του τρία άτομα που απείλησαν την αξιοπρέπειά μου και τη ζωή μου: Τον υφυπουργό οικονομίας Αρναουτάκη, την Άννα Νταλάρα και τον ανεκδιήγητο δήμαρχο Συκεών, Δανιηλίδη, τον οποίο είχε στο πλευρό του όταν την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία, διάλεξε ο Γιώργος να πάει σ' ένα σχολείο στο δήμο Συκεών, με τον αχαρακτήριστο Δανιηλίδη στο πλευρό του επί δύο ημέρες στις ειδήσεις. Αυτός, στα καλά καθούμενα μ' έσυρε στα δικαστήρια και με διέσυρε, αφού με κόλπο οι δικηγόροι του και οι λοιποί, ερήμην μου, με δίκασαν σ' έναν χρόνο φυλακή και τρία εκατομμύρια να πληρώσω. Τότε θυμάμαι με συνέλαβαν και μ' είχαν μαζί με τους ρουμάνους –έτσι ήταν η διαδικασία μέχρι να με παν σε τακτή δίκη. Εκτός του ότι τότε έγραψα το «Γεια Σου Κυρ Εισαγγελέα» έστειλα ένα μήνυμα στο Γιώργο και στον Σημίτη ότι αυτός ο τύπος αμαυρώνει το ΠΑΣΟΚ κλπ. Ήταν αυτός που προπηλάκισε το Σημίτη στο συνέδριο. Δεν ξέρω αν ανταποκρίθηκαν όμως στην τακτή, ο Εισαγγελέας με απάλλαξε απ' το πρώτο λεπτό, όμως ο ανεκδιήγητος έκανε πράματα εις βάρος μου που έμεινα άναυδος κι από τότε το σιχαίνομαι το άτομο.
Με την Νταλάρα τώρα: Οι δίκες και οι αντιδικίες μου με το σύζυγό της ήταν και είναι ιστορικές. Ο Γιώργος είναι έξυπνος, ξέρει. Παρόλα αυτά, προτίμησε τα άτομα αυτά που δεν εκτιμώ καθόλου κι έχω τη χείριστη εικόνα γι αυτούς.
Για τον Αρναουτάκη: Ήταν δήμαρχος στο χωριό Αρχάνες όπου τα ’86 έκανα το καλλίτερο φεστιβάλ που έχει γίνει ποτέ εν Ελλάδι. Αργότερα, στο ίδιο χωριό, με κάλεσε να κάνω μια συναυλία στην πλατεία και πήγα κάτω του κόστους, όμως επειδή δεν παίξαμε οκτάωρο μέχρι το πρωί, μας επιτέθηκαν κάτι ντόπιοι τραμπούκοι, μας περιέλουσαν με τα χειρότερα λόγια, απειλούσαν να μας σπάσουν τα μηχανήματα κι αυτός δεν έκανε τίποτα να μας προστατέψει κι είχαμε και παιδιά μαζί μας. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα αν είχα ένα όπλο, θα τους σκότωνα.
Μετά, ο δημαρχάκος μπήκε σε διαύλους χρηματιστηριακούς (οικονομικούς) και να που ο ματζίρης φαρμακοποιός έγινε και υπουργός.
Έχω κι άλλα να προσθέσω για να περιγράψω την αναισχυντία αυτής της κοινωνίας που ενώ βρίσκεται σε παρακμή και σήψη, επί 35 χρόνια κατατρέχει, λασπώνει, κυνηγά να εξοντώσει έναν άνθρωπο, που είναι παραγωγικός, δημιουργικός, κατά το δυνατόν έντιμος, συνεπής –εμένα- εκφραστής της χρυσής τομής και κατέχοντα πολλών λύσεων.
Τελειώνω εδώ το σεντόνι, όμως δεν τελειώνω εδώ.
Γιατί ο πολιτισμός ζει από την αύρα της ύπαρξης που αφιονισμένοι επιχειρηματίες και νομενκλατούριοι προσπαθούν να την εμφιαλώσουν, να την ιδιοποιηθούν κι έφθασε η χώρα στη φτώχευση κι αυτοί αγρόν ηγόρασαν. Κατά κυριολεξία.
Ο διάλογος για τον πολιτισμό τώρα αρχίζει.
Για τον γλάρο Ιωνάθαν ρε γαμώ το.
ΥΓ. Όσο αφορά το θέμα της «Κολούμπια» για ένα εθνικό μουσείο ελληνικής μουσικής, όλοι οι ρήτορες -εκτός του Συνασπισμού- μας έδειξαν τον καβάλο τους
(συνεχίζεται)

5 σχόλια:

palalos είπε...

ρισπεκτ τεραστιο για εσε Μανωλη

Αφιλοκερδώς ΑΕ είπε...

Δεν είναι τρία τα λομόγια Μανώλη, 300 είναι. Για να μπεις εκεί μέσα πρέπει να είσαι λαμόγιο. Και αν δεν είσαι πρέπει να γίνεις. Και τον πολιτισμό γραμμένο τον έχουν. Δες ποιούς υπουργούς είχαμε επί ΝΔ: Λιάπης (μπλιαχ), Βουλγαράκης (μπλιαχ²), Σαμαράς (μπλιαχ³). Σειρά έχει τώρα η Άντζελα (για τον Χολυγουντιανό τύπο κανένα σχόλιο, θα κριθεί στο μέλλον). Πραγματικά δεν ξέρω ποιά Άντζελα θα ήταν χειρότερη για το πόστο, η Γκερέκου ή η Δημητρίου.. Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω απολύτως τίποτα, ούτε που πατά και που πηγαίνει αυτή η χώρα. Όλα είναι βυθισμένα στην πλήρη αβεβαιότητα. 700άρηδες, δημοσιονομικό έλλειμα που τρομάζει, δάνεια, μίζες, σκάνδαλα, Νταλαροπανταζιστάν, Κούγιας, Εφραίμ, δημοσιοκάφροι & μεσημερούδες έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση εμμετική. Θα τους πνίξει το εμμετικό τσουνάμι όλους μια μέρα. 35 χρόνια αηδία και ξεφτίλα. Άντε συγχίστηκα πάλι..

Ίωνας είπε...

Δυστυχώς βιώνω την κατάρα του δόγματος ''nothing is what it seems''. Θα ήθελα να πιστέψω στο όνειρο της ελπίδας αλλά την έχουν καπηλευτεί τόσες φορές που είναι θέμα χρόνου να πεθάνει ξανά το όνειρο. Το έργο ξαναπαίχτηκε το 2004 όταν ο ΄΄Μεσσίας΄΄ είχε το όνομα Κώστας Καραμανλής. Δεν θα περάσει πολύς καιρός ως τη μέρα που ο Γιώργος θα βρεθεί γυμνός. Το ξεβράκωμα θα γίνει εκ των έσω. Δυστυχώς τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε σε υποτελή πολιτικά πρόσωπα. Ο αγαπητός κύριος Πάγκαλος (ο ΄΄ευχαριστούμε τους Αμερικάνους΄΄) είχε δηλώσει ανερυθρίαστα στην εκπομπή ΄΄Φάκελοι΄΄ του Παπαχελά ότι ενόσω ήταν υπουργός εξωτερικών διαπραγματευόταν το σκοπιανό έχοντας την πεποίθηση ότι είναι ένα θέμα που μας διασύρει στο εξωτερικό. Δε λέω ωραία τα καλάθια με τα κρασιά αλλά εκεί τα βλέπεις όλα, έφευγε στο εξωτερικό κουβαλώντας φοβίες στις βαλίτσες του. Ποια η δύναμη ενός υπουργού όταν φοβάται ότι θα πληγωθεί το image της χώρας του αν υπερασπιστεί τα δικαιώματά της?
Το δε δίδυμο Παπανδρέου-Μπακογιάννη είναι η απόλυτη μορφή υποτέλειας της Ελλάδας. Δυο ματαιόδοξες μαριονέτες που θα υπακούν στις αμερικάνικες εντολές φοβούμενες την απώλεια της εξουσίας. Νικητής θα είναι εκείνος που υπηρετήσει καλλίτερα τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των Αμερικάνων (εξοπλιστικά, Nabucco, Κυπριακό, Σκοπιανό κ.α.). Αυτές είναι αμερικανιές. Κορώνα-γράμματα δικά τους.
Το παιχνίδι εκεί το έχασε ο Καραμανλής. Μεγάλη πληγή το άνοιγμα προς τη Ρωσία. Κι έτσι ΄΄ξαφνικά΄΄ επήλθε η Δεκεμβριανή ΄΄εξέγερση΄΄. Πολλοί το λένε ΄΄εξέγερση΄΄ εγώ το λέω ΄΄ ξένος δάκτυλος ΄΄. Βλέπεις φταίει η καχυποψία μου και κάποια ΄΄θαμένα΄΄ άρθρα λίγων τολμηρών δημοσιογράφων που τα έγραψαν. Φαντασιόπληκτος, θα μπορούσες να πεις. Όπως φαντασιόπληκτος ήμουν κι όταν είδα να φτάνει στην Ελλάδα ειδικό κλιμάκιο του State of Department για να ΄΄τραβήξει αυτιά΄΄ επειδή κάποιοι ζαχάρωναν ρωσικά μαχητικά. Μέχρι και ο πρέσβης μας είχε κουνήσει το δάχτυλο.
Θα φέρει αλλαγή ο Γιώργος. Θα εξυπηρετήσει άψογα τα συμφέροντα του Νομπελίστα. Εκείνου που πολεμάει τον κανένα στο Αφγανιστάν. Αλλά βλέπεις εκεί παράγεται το 90% της παγκόσμιας παραγωγής Κοκαΐνης (εδώ κλείνω πονηρά το μάτι). Βέβαια όλα αυτά είναι στη φαντασία μου γιατί η πολιτική δεν έχει κρυφά παιχνίδια. Είναι όλα καθαρά και όπως δείχνουν.
Το θαύμα δε θα κρατήσει πολύ. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να αυξάνει το χρέος της, καθώς ΄΄ χώρα χρεωμένη πάντα χειραγωγημένη ΄΄. Τα ζητήματα εθνικής σημασίας θα ΄΄επιλυθούν ΄΄ σχεδόν στο παρασκήνιο. Και θα συνεχίσουν να κυλάνε οι μέρες με βάση τα απαιτήσεις της ΄΄New World Order΄΄.
Ξέρω, ξέρω πάλι φαντάσματα βλέπω. Φταίει βλέπεις το δόγμα ΄΄nothing is what it seems΄΄.
Τα σέβη μου κύριε Ρασούλη.

Aφιλοκερδώς ΑΕ είπε...

Μανώλη ένα άρθρο που σε ενδιαφέρει:

www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1074027&lngDtrID=253

Στην πόλη των Χαναναίων
Μινωικού τύπου τοιχογραφίες βρέθηκαν στο Ισραήλ

Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Χάιφα, οι οποίοι πραγματοποιούν ανασκαφές στην πόλη Τελ Κάμπρι, ανακάλυψαν τις μοναδικές μέχρι σήμερα μινωικού τύπου τοιχογραφίες που έχουν βρεθεί στο Ισραήλ, οι οποίες είναι παρόμοιες σε στιλ με αυτές που βρέθηκαν στο Αιγαίο (Κρήτη και Σαντορίνη) και χρονολογούνται πριν από 3.600 χρόνια περίπου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ισραηλινών ερευνητών, υπό τον δρα Ασαφ Γιασούρ-Λαντάου, επρόκειτο για μια συνειδητή επιλογή των ηγεμόνων Χαναναίων εκείνης της εποχής, οι οποίοι ήθελαν να υιοθετήσουν την μεσογειακή κουλτούρα της Δύσης και όχι εκείνη της Μεσοποταμίας και της Συρίας, όπως άλλες πόλεις στην περιοχή είχαν κάνει.

«Οι Χαναναίοι ζούσαν στην ανατολική Μεσόγειο και ήθελαν να αισθάνονται Ευρωπαίοι» δήλωσε ο δρ Γιασούρ-Λαντάου, ο οποίος διευθύνει τις ανασκαφές.

Οι νέες τοιχογραφίες, σε τιρκουάζ-μπλε φόντο, ανακαλύφθηκαν κατά την πρόσφατη ανασκαφική περίοδο και έρχονται να προστεθούν σε άλλες παρόμοιες αιγαιακού στιλ που έχουν βρεθεί στο Τελ Κάμπρι σε προηγούμενες ανασκαφές.

Η πόλη Τελ Κάμπρι των Χαναναίων, η σημαντικότερη στη Δυτική Γαλιλαία εκείνη την περίοδο, άκμασε κατά την Μέση Εποχή του Χαλκού, μεταξύ 2.000 - 1.550 π.Χ. και το παλάτι των ηγεμόνων της βρισκόταν στο κέντρο του οικισμού.

Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1986 από τον αποθανόντα καθηγητή Αχαρόν Κεμπίνσκι, σταμάτησαν το 1993 και ξανάρχισαν τα τελευταία χρόνια από τον δρα Γιασούρ-Λαντάου και τον καθηγητή Έρικ Κλάιν του αμερικανικού πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσιγκτον.

Το Τελ Κάμπρι είναι μοναδικό, επειδή όταν η πόλη ερημώθηκε, δεν χτίστηκε άλλη από πάνω της, συνεπώς είναι η μόνη πόλη των Χαναναίων που μπορεί να ανασκαφεί στην ολότητά της, όπως και το παλάτι της.

Μέχρι τώρα -σε προηγούμενες ανασκαφές- είχε ανασκαφεί μια τοιχογραφία παρόμοια με αυτές του πολιτισμού του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη. Το ότι αυτό δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός, αποδεικνύεται πλέον, κατά τους ερευνητές, από το ότι η νέα ανασκαφή έφερε στο φως παρόμοιες τοιχογραφίες, που δείχνουν ότι η πόλη δεν είχε απλώς περιστασιακές εμπορικές σχέσεις με τον Αιγαιακό και Μινωικό κόσμο, αλλά προτιμούσε επίσης να «συγγενεύει» πολιτισμικά μαζί τους.

Αλλού στη βόρεια Γαλιλαία, όπως έδειξαν ανασκαφές στο Τελ Χαζόρ, τη μεγαλύτερη πόλη των Χαναναίων εκείνη την εποχή, ήρθαν στο φως πολυάριθμα ευρήματα που παραπέμπουν σε συριακή και μεσοποταμιακή επιρροή. «Αντίθετα, οι κάτοικοι του Τελ Κάμπρι συνειδητά επέλεξαν τη μεσογειακή εναλλακτική λύση, να σχετιστούν με τις Αιγαιακές κουλτούρες, οι οποίες αναμφίβολα τους φαίνονταν πιο εξωτικές» όπως ανέφερε ο δρ Γιασούρ-Λαντάου.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Καραμπουζουκλήδες είπε...

eisai koryfeos!koryfeos me patenta!
omos daskale panta eisoyn afelis me toys sofoys kai toys anthropous.
Tespa ...emeis sagapame