Θα΄ θελα να γράφω πιο συχνά στο μπλόγκ μου, όμως όπως συμβαίνει, την ώρα που θέλω να κάνω ένα άλμα, νοιώθω μια κούραση γιατί δεν με φτάνουν οι διαρκείς προσπάθειες στα μείζονα φαινόμενα και γεγονότα - αλλαγή κλίματος, πόλεμοι στην κεντρική Ασία, οικουμενικός φαύλος κύκλος και τι μένει γενέσθαι, - δίνω (και δεν είμαι ο μόνος) σκληρές και χιλιάδες μικρές μάχες στα πεδία της καθημερινότητας με το άμεσο περιβάλλον (μου). Δεν είναι παράπονο, αλλά διαπίστωση.
Ούτως ειπείν και παρ΄όλα αυτά, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, όχι των δύο συναυλιών που έδωσα στο Τέλ-Αβίβ με τον Εβραίο ρεμπέτη Τομέρ, αλλά η συνέντευξη που έδωσα στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Ισραήλ
"Χααρέτζ", η οποία εκτός του ότι ήταν δύο ολοσέλιδα, καταλάμβανε την πρώτη σελίδα - ολόκληρη- στο πολιτιστικό ένθετο της εφημερίδας. Μια έγχρωμη φωτό εμού στην πάνω μεριά, μια μικρότερη κάτω-κάτω από προηγούμενη συναυλία με τον Γεχούδα - τον οποίο δεν είδα αυτή τη φορά αλλά τον ανέφερα διαχωρίζοντας τη θέση μου από αυτόν και το "τίμ" του, που ενδιαφέρεται μόνο για την καριέρα του Γεχούδα, για ποικίλα συμφέροντα τα οποία κάποια στιγμή έρχονται σε σύγκρουση με την προσπάθεια επίλυσης του Μεσανατολικού, δηλαδή για την ειρήνη εκεί.
Ο τίτλος της συνέντευξης: "Η Κοντολίζα κι εγώ"
Ηταν την ώρα της συνέντευξης, η Ράϊς σ΄ένα ξενοδοχείο, όχι μακριά από το δικό μου, προετοιμάζοντας τη διεθνή διάσκεψη που ήδη έχει γίνει στην Ανάπολις των ΗΠΑ για τη λύση του Μεσανατολικού εντός του 2008.
Στην Ανάπολις λοιπόν, ξαναμανασυμφώνησαν ότι έγινε μια αρχή. Όμως, όπως είπα και στην συνέντευξη, χωρίς εμένα, χωρίς αυτά που πρεσβεύω και ενσαρκώνω, το αντίδοτο δηλαδή : Θέτω την παγκόσμια ψυχή σαν βάση για την κατάργηση της χωριστικότητας. Η παγκοσμιοποίηση - από τα πάνω προς τα κάτω - δημιουργεί δυναμικό πλαίσιο που είναι η παγκόσμια αγορά, όμως δια της πλαγίης ενισχύει τον κόσμο των συμφερόντων και των συνόρων.
Μέσα στην παρούσα ατμόσφαιρα και "εξέλιξη", γίνεται στο Μπαλί της Ινδονησίας συνάντηση πάνω από 140 χωρών για την αλλαγή του κλίματος.
Κατά τη γνώμη μου και σ΄αυτό το θέμα και στο μεσανατολικό, επικρατεί σύγχιση και καμμιά λύση δεν θα΄ρθει με τον τρόπο που σκέφτονται όλοι κι όλοι.
Υπενθυμίζω ότι συνεχίζω τις ραδιοφωνικές εκπομπές κάθε Κυριακή στις 4μμ στους 105.8 στην Αθήνα και στους 88 στη Θεσσαλονίκη.
Το θέμα μου αυτό τον καιρό είναι " Οι προφήτες" και "μάζες και διανοούμενοι".
Σάββατο, Δεκεμβρίου 08, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Αγαπητέ Μανώλη Ρασούλη σε ξαναμανά χαιρετώ .Άφησα ένα σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο σου αλλά επανερχομαι κι εδώ . Κι επανέρχομαι γιατί μας έχεις λείψει.
Μας έχουν λείψει απο το τργούδι άνθρωποι σαν εσένα .Γνωρίζεις πολύ καλά το τοπίο του ελληνικού τραγουδιού .Σαν τα δάση μας , απο χώρα με οργιώδη βλάστηση , γίναμε μια χώρα με καμένα .
Αγαπητέ Μανώλη Ρασούλη , όλοι εμείς που μεγαλώσαμε - και- μαζί σου τι πρέπει να κάνουμε για να επανέλθεις δυναμικά στα μουσικά πράγματα;
Φυσικά οι ανησυχίες σου για το μεσανατολικό είναι απόλυτα κατανοητές και είναι ανησυχίες που κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος - θα' πρεπε να - τις έχει. Όπως όμως έλεγες και σ' ενα πάλιό σου τραγούδι: ''καλές οι ΗΠΑ κι η Ρωσία μα έχω το δράμα μου κι εγώ''
Κι αυτά τα δράματα ποιός θα τα τραγουδίσει για μας ;Ο Χατζημάνης,
ο Τζιτζιμιτζικότσιρας, η Παπαπιλαφένια και τα 7 Γιουροβιζιονόμπαλα ή ο Ντάλα Ραςπούτιν κατακέφαλα , παρέα με τον ΤΡέμω(και που τ΄ακούω) ;;;;;;;
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι τόσο σπουδαίοι καλλιτέχνες
όπως εσύ ή Θοδωράκης ή ο Ξαρχάκος ή...
μπήκατε μέ τέτοιο τρόπο στην πολιτική διεκδίκηση.Αφού είναι γνωστό πως το υπονοούμενο έχει μεγαλύτερη δύναμη απο την άμεση παρέμβαση.
Και σε τελική ανάλυση , άμα οι καλλιτέχνες γίνουν μαχητές , οι μαχητές μετά απο ποιούς θα εμπνέονται;
Γεια σου Μανώλη!
Μας έλειψες από τη διαδικτυακή κοινότητα!
Μακάρι να μπορούσες να βρεις τρόπο να είσαι πιο συχνά κοντά μας. Μας λείπεις, αλλά καταλαβαίνουμε ότι αυτά που κάνεις δεν σου αφήνουν και πολύ χρόνο.
Μακάρι να βρίσκεις λίγη ώρα πιο συχνά -και μακάρι να βρεις τον τρόπο να κυκλοφορήσεις κι άλλα τραγούδια σου, χωρίς να μπλέκεις με τους Νταλάρες του κάθε κράτους και της κάθε εποχής...
Χρόνια Πολλα και καλή χρονιά Υγεία και… Αντοχή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ part II
Αγαπητέ Μανώλη Ρασούλη
πριν μερικές μέρες σε είδα στην tv όπου σου δοθηκε η ευκαιρία να πεις μερικά πράγματα σχετικά με τις προφητείες. Πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου. Μήπως μπορείς να μας γράψεις κάτι; Θα είχε ενδιαφέρον!
ΑΙΣΧΟΣ ΡΕ!!!
Είστε λίγοι. Και εσείς οι bloggers και ο Ρασούλης! Τι μπορείς να πεις ρε για το Γιώργο Νταλάρα το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ? Η Γνώμη σου δε μετράει! Κάτσε στ' αβγά σου τώρα!
Ποιος θα σε θυμάται ρε Ρασούλη μετά από 50 χρόνια? Ποιος νομίζεις δα πως είσαι για να κρίνεις την αξία που λέγεται "Νταλάρας". Θες να ξαναμπεις στη δημοσιότητα εεε? Ξεμωράθηκες μου φαίνεται... Ούτε ο Λοϊζος είσαι, ούτε ο Θεοδωράκης, ούτε ο Πρόεδρος ούτε κανείς! Μάθε λοιπόν από αυτούς τι είναι ο Νταλάρας και αν θες να κοροϊδέψεις κάποιον ή να φθονείς, άντε κάνα Βέρτη ή κάνα Πετρέλη γιατί μέχρι εκεί...
den grafeis syhna...
ΜΑΝ.ΡΑΣ. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
Κύριε Ρσούλη καταρχάς συγχαρητήρια για τις εμφανίσεις σας στο Κύτταρο, δεν πήγα αλλά έμαθα ότι σκίσατε.
Επίσης είμαι και εγώ εραστής της μουσικής σας, θα ήθελα να επισκεφτείτε και εσείς το blog μου.
Πραγματικά με λύπη διαπιστώνω τους ψευτοκουλτιάρηδες να πηδάν(με το συμπάθειο) την Ελληνική Τέχνη και να ασχολούνται μόνο και μόνο το πώς θα πάρουν κρατικές επιχορηγήσεις και το πως θα πουλήσουν δίσκους και cd.
Eίναι καιρός για μένα να υπάρξει ένα νέο ρεύμα ανθρώπων που αγαπάν την τέχνη και τον άνθρωπο και όχι τα φράγκα, όπως τότε στην περίοδο της Χούντας και των πρωτων ετών της μεταπολιτευσης που βγαίναν φοβεροί δίσκοι που έλεγαν τα πράγματα όπως τα ένιωθαν
Χαιρετισμούς απο την Όμορφή Ζάκυνθο
Tιμή μας που ανοίξατε αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας!Καλή συνέχεια, και καλή δύναμη!
ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΑ, ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ!!!ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Δημοσίευση σχολίου