Καλό χειμώνα

Γεια σας. Έλειψα πολύ καιρό γιατί πολλά έλαβαν χώρα και δέχτηκα αρκετή πίεση: α) τα σπάσαμε με το Γεχούδα Πόλικερ. Η συμπεριφορά του ίδιου και των μάνατζέρ του, υπήρξε στο φινάλε απαράδεκτη. Δεν πήγα στη Μέση Ανατολή για να κάνω καριέρα, ούτε να υπηρετώ την καριέρα κανενός. Αρνήθηκα να συμμετέχω στις μεγάλες συναυλίες, τις από κοινού, παρ΄ότι είχε γεμίσει το Ισραήλ με αφίσσες και διαφημίσεις με φωτογραφίες και των δύο. Η στάλα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ρώτησα αν μπορούσε η κόρη μου Ναταλί να πει ένα τραγούδι στη μεγάλη συναυλία της Καισάριας. Δεν το απαίτησα. Ρώτησα, μιας και θα παρευρίσκετο εκεί. Σοκαρίστηκα με την απάντηση που μου έδωσαν. Τη θεώρησα ρατσιστική εις βάρος της γυναικείας παρουσίας έν όψει μιας συναυλίας "θριάμβου των γκέι". Δεν είχα και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι κι ούτε είχα με τον Γεχούδα και τους παρατρεχάμενους του που είναι γκέι. Αντελήφθην όμως μια μεθόδευση αποκλεισμού της γυναικείας παρουσίας εν γένει και μέσα σ΄αυτά τα πλαίσια με εμπόδισαν να συναντηθώ με την Τζίπι Λίβνι, Υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ, για να συζητήσω προτάσεις για την ειρήνη και τη λύση στη Μέση Ανατολή. Η υπουργός δέχτηκε να με συναντήσει με την προϋπόθεση να είναι και ο Γεχούδα Πόλικερ. Αυτός αρνήθηκε, κάτι που με στεναχώρησε ιδιαίτερα. Κι άλλα πολλά, ώσπου το μαχαίρι έφτασε στο κόκκαλο. Όμως εγώ άρχισα νέο κύκλο προσπαθειών για τη Μέση Ανατολή και θα προσπαθήσω να συναντήσω την υπουργό μόνος μου.
Μέσα στον Ιούλιο φιλοξένησα στην Κρήτη τον Παλαιστίνιο φίλο μου Νάδερ με τη γυναίκα του Ιέμ και το μικρό γυιό τους, Νάουρας. Έμειναν στο σπίτι του φίλου μου του Ρουσσέτου. Το καταφχαριστήθηκαν. Στη Δυτική όχθη δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα και οι περισσότεροι δεν μπορούν να βγούν ούτε προς το Ισραήλ, ούτε προς τη Γάζα. Μια επιστολή που έδωσα στην Παλαιστινιακή εφημερίδα "Αλ Κουντς" τελικά δεν εδημοσιεύθη, διότι ανάφερα την ανάγκη ενός ειρηνευτικού σώματος στην περιοχή από 20.000 Κρητικούς και προφανώς αντέδρασε η διεύθυνση της εφημερίδας. Ήτο μια πολιτική λογοκρισία. Μια ανελευθερία. Δεν μπορώ να υπογράφω τις γνώμες αλλωνών.
Οι απόψεις τους έχουν φέρει την περιοχή και τον πλανήτη στο χείλος του γκρεμού. Άρα έγινα τοστ και από τους δύο. Βέβαια ένας από τους στόχους μου ήταν -και είναι- να τους ενώσω εναντίον μου ώστε να αποδειχθεί ότι μπροστά σ΄έναν κοινό εχθρό ενώνονται. Πραγματικότης είναι ότι κουβαλούν μέσα στο κεφάλι τους τούβλα. Η στατικότητα και το ίδιον όφελος τους διέπει.
Ωστόσο δεν βρίσκονται όλα στο μηδέν. Στο Ισραήλ υπάρχει το CD "Χούμους Σάπιενς" και στη Δυτική Όχθη μπόλικο υλικό για την Κρήτη και φρόντισα γι΄αυτό.
β) Οι πυρκαγιές. Μια ολική καταστροφή. Λίγες μέρες πριν τις φωτιές είχα κάνει συναυλία στην Κρέσταινα. Είδα και θαύμασα για μια ακόμη φορά (και τελευταία) το μεγαλείο του τοπίου. Η καταστροφή συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Διότι είναι μέρος της πλανητικής κρίσης, του θερμοκηπίου, της έκλειψης πολιτισμού στην Ελλάδα και της έλλειψης εθνικού οράματος και παραγωγής εθνικής συνειδησης.
Μπέστε σκύλοι (σκυλάδικα).
Έμειναν στο φινάλε τ΄αποκαίδια κι απανθρακωμένα συναισθήματα. Τώρα το στάτους που του κάηκε ο κώλος περνά στην αντεπίθεση με τηλεμαραθώνιους κι άλλες μαλακίες να πάρει το πάνω χέρι.
Όμως η Ελλάδα δεν είναι όπως ήταν πριν τις φωτιές κι ούτε μπορεί να ξαναγίνει. Γι΄αυτό και τα κόμματα φιλολογούν ματαίως αφού το συμβάν τους ξεπέρασε. Κι εννοώ όλα τα κόμματα. Η αντίδραση δε της αντιπολίτευσης να φορτώσει το πρωτοφανές γεγονός στον Καραμανλή, υπήρξε άχαρη , ανόητη και άνανδρη. Αντί μέσα από το σόκ να οδηγηθούμε προς ένα νέο κώδικα αξιών και σχέσεων του εαυτού μας με τον εαυτό μας κι όλων εμάς με τη φύση, το μυστήριο της ύπαρξης από το οποίο πηγάζουν οι σκέψεις και οι δραστηριότητες, να γίνουμε πιο σοφοί, το ρίξανε στο υγρό πυρ και στα άσφαιρα πυρά.
Εν όψει τώρα των εκλογών, δέχομαι διαρκώς πίεση εκ μέρους φίλων και προσφιλών προσώπων να ενδώσω και να προσαρμοστώ στο δικό τους πολιτικοκομματικό σκεπτικό, κατηγορώντας με για συντηρητισμό (sic) κλπ, κλπ, κλπ. Με λυπεί το γεγονός. Όμως εγώ είμαι εγώ, έχω τις απόψεις μου αποκτημένες με πολύ κόπο για χρόνια κι ούτε αισθάνομαι βάρος στη συνείδηση για τις επιλογές μου ως στρατηγική και τακτικές. Τουναντίον, αισθάνομαι ελέυθερος με μια πληρότητα, που αυτοί δεν έχουν λόγω ανασφάλειας και μένους.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να βγει ο Παπανδρέου (παρότι τον ψήφισα τότε) με εκπρόσωπο Τύπου τον ξάδερφο του Ακατανόμαστου, κι έχοντας κάνει πρόταση βουλευτοποίησης της Άννας Ραγκούση- Νταλάρα (sic!!) κι όλο το Λαλιωτιστάν, της μαινόμενης νομενκλατούρας, Πανταγιάδων και άλλων τινών.
Κάτι σκοτεινό και νοσηρό συμβαίνει και εκτός αυτού εγώ θα ξαναβρεθώ στην εξορία και δεν είναι λειτουργικό προς το παρόν,
σημείωση: καθώς βγήκε Δήμαρχος ο Φασούλας στον Πειραιά, διώξαν αμέσως την κόρη μου από το δημοτικό Ράδιοφωνο του Πειραιά με το αρχιψεύδος ότι είναι διπλοθεσίτισσα, τάχαμ δουλεύει και στη Λυρική Σκηνή που η Ναταλί ούτε απ΄έξω δεν έχει περάσει. Είναι τα γνωστά προγκρόμ των Νταλαροπανταζιστών εναντίον ανθρώπων που έχουν αξία και που απλώς η παρουσία τους κατατροπώνει την πλαστή θέση των μέσα στο γίγνεσθαι της κοινωνίας.
Αυτά προς το παρόν.