Γειά σας και χρόνια πολλά. Πέρασαν πράγματι τρείς μήνες από το τελευταίο κείμενο στο παρόν blog. Ω! Τυφώνες γεγονότων παρέσυραν στέγη, μνήμη και ενίοτε και ευθύνη.
Πάντως και το βιβλίο "Εδώ είναι του Ρασούλη" κυκλοφόρησε εν Ελλάδι και το CD " Χούμους Σάπιενς και η μνήμη των κύκλων" κυκλοφόρησε και στο Ελλάντα, μα και στο Ισραήλ.
Δέκα λεπτά στο κανάλι "10" του Ισραήλ στις ειδήσεις και 4 ώρες στο κρατικό ράδιο της εν λόγω χώρας με συνεντεύξεις κτλ., δημιούργησαν μεσ΄τη μεγάλη Εβδομάδα το έλα να δείς. Αυτό που επιθυμούσα δηλαδή, σαν απαρχή δημιουργίας ενός νέου φαντασιακού και απαρχή της λύσης του Μεσανατολικού
Σαράντα χρόνια από την επιβολή της Χούντας, 70 από τη γέννηση του Μάνου Λοίζου. Όσοι ακούν τις εκπομπές μου κάθε Κυριακή στις 4 από το πρώτο πρόγραμμα στους 105,8, θα απόλαυσαν ρεσιτάλ ιδεολογικών κάτας, για να χρησιμοποιήσω έναν όρο του καράτε.
Γράφοντας το παρόν κείμενο ετοιμάζομαι για Κύπρο, για δυο συναυλίες στη Λευκωσία, το τσιφλίκι του Ακατανόμαστου. Και το ερώτημα τίθεται:
γιατί βγάζει δίσκο με αφιέρωμα στο Μάνο Λοίζο και βάζει τη φάτσα του απέξω και παίρνει την άδεια από τη θυγατέρα του αείμνηστου Μάνου να συμπεριλάβει τραγούδι από την οντισιόν για τα τραγούδια του Χικμέτ, ώστε να διαφημίζεται αυτό από τηλεοράσεως και βεβαίως να χρησιμοποιείται ώς άλλοθι του Ακατανόμαστου για το αντιστασιακό του προφίλ μιάς και τηλεδήλωσε ότι το αφιέρωμα στο Λοίζο ξεκινάει από το '68, ώστε φαίνεται ότι ο Δαλάρας ήτο από το '68 αριστεράντζα του κερατά;
Ήτο δε αυτός ο κανακάρης της Χούντας; Ονόμαζε τον Ιωαννίδη "πατέρα"; Και πώς κατέστη ούτος, ήρωας της Κύπρου, αφού ο Ιωαννίδης κατάστρεψε την Κύπρο;
Όλοι οι μηχανισμοί της κεντροαριστεράς καλύπτουν τον Ακατανόμαστο, βρίσκοντας σε αυτόν το αυθεντικό ήθος, ύφος και έθος τους;
Κι αν ο Δαλάρας υπήρξε χούντιος, πώς ακούγεται η φωνή του στο Πολυτεχνείο να λέει άσματα Αντιστάσεως; Είν' η Ελλάς ένα κουλουβάχατο;
Παντού καμπάνιες για τον αείμνηστο φίλο μου Μάνο Λοίζο και βέβαια τσιμουδιά για μένα που ήμουν ο επιστήθιος φίλος του και γράψαμε μαζί τα πιο αγαπημένα τραγούδια.
"Τίποτα δεν πάει χαμένο", γράφουν παντού στις αφίσσες. Σάμπως αυτοί που το κόλλησαν ξέρουν τι θέλω να πώ. "Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή , τ΄όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί".
Εγώ μόνο ξέρω τι εννοώ, γιατί εγώ το πράττω. Όμως η αναισχυντία έφτασε στο αποκορύφωμα.
Θα συνεχίσω σε επόμενο κείμενο λίαν συντόμως. Υπενθυμίζω ότι το "Χούμους Σάπιενς" κυκλοφορεί, ιδίως από τα "Metropolis" και τα βιβλία "Τι είδε ο Βουκεφάλας", "Εδώ είναι του Ρασούλη" και το "Οι Εβραίοι είναι Έλληνες-Κρήτες" από τον Ιανό και Κάκτο.
Υ.Γ. Αν το Στάτους εξακολουθεί να επιβραβεύει τα λαμόγια, τους αριβίστες και τους Εφιάλτες, σύντομα θα βουλιάξει σαν το "Σι- Ντάιαμοντ" και τότε η φριχτή πραγματικότης θα κοιμηθεί για πάντα στην αγκαλιά της αλήθειας. Αμήν και πότε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Στον πάτο να πάει....
Μανώλη γειά σου,
όντως φιάσκο το συμβάν με τον επικείμενο δίσκο του ακατανόμαστου. Φιάσκο για πολλούς λόγους. Τοποθετώντας καταρχήν τη φάτσα του στο εξώφυλλο οικειοποιείται τα κομματια του δίσκου, όπως έκανε άλλωστε και με τα κάθε λογής ανούσια αφιερώματα, Τσιτσάνης, Βαμβακάρης κλπ, λες και ο Μάρκος είχε την ανάγκη του Δαλάρα...
Απλώνει βεβαίως χέρι και στα κομμάτια του Ναζίμ και εκεί είναι και το μεγαλύτερο φιάσκο. Προβάλλει δηλαδή τον ευατό του για άλλη μια φορά ως αριστερό, ισοπεδώνοντας παράλληλα την αυθεντικότητα του τραγουδιού. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί αυτός που τραγούδησε "με λένε Πόπη" να ερμηνεύει (κατ' επανάληψη) το "πάγωσε η τσιμινιέρα" ή κομμάτια του Χικμέτ; Δείχνει φανερά ότι ο άνθρωπος δε γνωρίζει ούτε που πατάει ούτε που βρίσκεται. Δε σέβεται πια τίποτα, προχθες ήταν ροκάς, ξαφνικά μας τη βγήκε χθες ως ρεμπέτης, σήμερα τραγουδάει στο Μέγαρο, αύριο θα δώσει "τζαμπέ" συναυλία στην Κύπρο, μεθαύριο θα πάει αμαλάχι ναούμε και στο σκυλάδικο για να πει δυο τραγουδάκια με το Ρέμο. Χθες πατέρας ο Ιωαννίδης, σήμερα πατέρας ο Λοΐζος.. Φυσικά ως αριστερός τα χώνει και στην αριστερή τσέπη, εκεί πήγαν τα φράγγα από την Κύπρο..
Πολύ χαίρομαι για την κυκλοφορία του δίσκου σου με τον Πόλικερ. Έχω ακούσει μέσα από την εκπομπή σου κάποια από αυτά με κορυφαίο το "Γιεχούδα Ιμμανουήλ".
Θα τα πούμε ελπίζω σε μερικές μέρες από κοντά, τσους
ώπα, σερφάρουμε και στα μπλογκ?
προσοχή στα τσουνάμι!!
καλώς σε ξανα-βρήκα..
Αντε κύριε Μανώλη θα σας απολαύσουμε αύριο στην Καβάλα! Θα έρθω να τα πούμε κι απο κοντά. Φωτογραφία, αυτόγραφα εννοούνται..
Στο "Νησί" έτσι?
ΚΥΡΙΕ ΡΑΣΟΥΛΗ,
ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΕΠΕΙΔΗ ΛΕΤΕ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΖΕΤΕ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΤΟΥΣ ΘΕΣΗ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΑΛΑΡΑ (ΝΤΑΡΑΛΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ,ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ),ΤΟΝ ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ-ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ 'Η ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ,ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΠΩ?ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΦΑΓΑΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΑΤΟΥΛΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.(ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΩ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΛΟΓΩ ΑΓΝΟΙΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ).ΡΕΝΟΣ.
Γειά σου Μανώλη!
Άντε, να τα λέμε πιο συχνά, που κάναμε μαύρα μάτια να σε δούμε (στο blog -γιατί από κοντά... άστα καλύτερα)!
Τον πήρα τον δίσκο (έτσι έμεινε να το λέμε το cd εμείς οι... κάποιας ηλικίας) και μου άρεσε.
Όσο για τις εκδηλώσεις για το Λοΐζο, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτο να έχουν τον τίτλο "Τίποτα Δεν Πάει Χαμένο" και να απουσιάζει από αυτές ο άνθρωπος που έγραψε τούτες τις λέξεις...
Μάνολη Αλ Ρασούλ κι Ανα Μπουμπούλ πήγα στο παλάι Ντε Σπορ κι έγραψα ανταπόκριση:
Όλα χαμένα πήγανε.
Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται ακόμα πιό πολύ βλέποντας εσένα τον αριστερό που έγραψες αυτόν τον υπέροχο στίχο να πασχίζεις ν αποδείξεις ότι οι Εβραίοι είναι Έληνες κι οι Μασάι είναι Κινέζοι.
Κύριε Μανώλη στο blog μου κάτι ελάχιστο που έγραψα για εσάς, με αφορμή την ωραία βραδιά προχθές Παρασκευή, στην Καβάλα. Και μη ξεχνάτε όπως σας είπα να ανανεώνετε συχνότερα το ιστολόγιό. Απο σας περιμένουμε!
Εύχομαι καλή δύναμη και ελπίζω να τα ξαναπούμε στην παρουσίαση του βιβλίου. Χαιρετώ σας;)
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη ζωή του θείου Γιώργου...
Καλώς σας βρήκα!
Δημοσίευση σχολίου