- Το παρόν blog και ιδίως εγώ
προσωπικά, είμαστε συγκλονισμένοι από τα συμβαινόμενα στην Κίνα και το Μιανμάρ. Αν μπορώ να παραφράσω το άσμα του Ναζίμ Χικμέτ: Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται: «Αν η μισή μου καρδιά γιατρέ στην Κίνα βρίσκεται κι η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται».
- Είμαι στο Παρίσι για τα 40 χρόνια από το Μάη του ’68, όπου κι εγώ ήμουν εκεί. Όπως είπε και ο Κον Μπεντίντ: «Ηττηθήκαμε πολιτικά, όμως αλλάξαμε την κοινωνία».
Φέρω ακόμα το πνεύμα του Μάη του ’68 μέσα στα νέα δεδομένα. Έδωσα δείγμα γραφής από το ΄78, όπου κυκλοφόρησε η «Εκδίκηση της Γυφτιάς», έγραψα και εξέδωσα το περιοδικό «Το ΑΒΓΟ» και έφερα από την Ινδία το εξαίρετο βιβλίο του Osho «Κρυμμένη Αρμονία – Ερμηνείες πάνω στις ρήσεις του Ηράκλειτου».
Δεν ξέρω αν άλλαξα την ελληνική κοινωνία, όμως δημιουργήσαμε μια αχίλλεια πτέρνα στο σιδερένιο πέλμα του άθλιου πολιτισμικού κατεστημένου. Αναζητείται Πάρις, με τόξο μοιραίο.
- Συνεχίζω τις ραδιοφωνικές εκπομπές μου στον 105,8 και 88 στην Αθήνα, στο κρατικό ράδιο. Ωστόσο, οι Μάκης, Λάκης, Σάκης των μαζών, σαρώνουν το ενδιαφέρον. Μάσιβ Αττάκ!
- Το βιβλίο μου, που επανεκδόθηκε από τον Ιανό: «Ο Μεγάλος Αιρετικός: Θεόφιλος Καΐρης, έχει μια μικρή φάση. Και ως περιεχόμενο
και ως βιογραφικό. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής γνωμοδότησε να γίνει ένα συμπόσιο για τον Καΐρη. Έγινε. Αντεπετέθηκαν ιερείς τινές, τους είδα στην τηλεόραση να σκούζουν κι είπα ότι άρα ο Καΐρης ήταν σωστός. Κι έτσι έμαθα για τον Καΐρη. Πήγα στην Άνδρο, διάβασα, διαλογίστηκα και, καθώς ήμουν θυμωμένος και βαθιά θλιμμένος έγραψα αυτό το βιβλίο με μια σχεδόν τεχνική ζεν. Κάθε μέρα έγραφα ένα κεφάλαιο πριν το Πάσχα το αναλογούν στην ημέρα των Παθών, χωρίς να ξέρω τη συνέχεια.
Εν πάσει περιπτώσει, όταν το εξέδωσα πήγαν στην «ΑΥΓΗ» -που δούλευα παλιά- κι εκεί ήταν διευθυντής τότε, το ’86, ο Γιάνναρος, βουλευτής της Αριστεράς. Το και το, του είπα, ο Καΐρης που πολεμούσε τους Τούρκους, ο πνευματικός γίγας κλπ. Τίποτα. Δεν τον έπεισα. «Γράψε εσύ ένα δελτίο Τύπου και φέρτο».
Καλά, του λέω, ένα δελτίου Τύπου για τον Καΐρη; (Σημειωτέον ότι ο αείμνηστος Γιάνναρος σπούδασε κούτβης στα ΤΕΙ του Στάλιν στη Μόσχα και γι αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν σε μία δεξίωση ο αείμνηστος Καραμανλής τον παίνεψε λέγοντας «είσαι καλός, είσαι καλός». Αν και "ο νεκρός δεδικαίωται", εντούτοις ο αείμνηστος Γιάνναρος ήταν κάλος σε σχέση με τον Καΐρη. Έγραψα κάτι, πήγα την άλλη μέρα, είπα στον κλητήρα να του πει και καθώς του ΄πε, ακούστηκε η φωνή του Γιάνναρου να ουρλιάζει: «Πες του ότι δεν είμαι εδώ»!
Σ’ ένα χρόνο, ο επίσημος ιστορικός της Αριστεράς Τάσος Βουρνάς, έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο για τον Καΐρη, εκδόσεις Γκούτενμπεργκ (ο Γιώργος Δαρδανός, εκδότης κατάγεται από την Άνδρο, όπως κι ο Καΐρης).
Λίγες μέρες πριν την παρουσίαση του βιβλίου μου στον Ιανό, παρ΄ότι εστάλησαν δελτία Τύπου παντού, η «Καθημερινή» (οι υπόλοιπες δεν έβαλαν τίποτα ως συνήθως) έβαλε, για να μου τη σπάσει, μισή σελίδα για το βιβλίο μιας ψυχολόγου για τον Καΐρη. Όμως εγώ πρώτα έγραψα γι' αυτόν και ρισκάρισα πολλά. Όμως αυτοί, βολεμένοι στον οντά του Αλαφούζου και στους μισθουλάκους τους, εκσφενδόνιζαν τόνους αλαζονικής σαντιγί και αποσιώπησης, στους ωχτρούς, που δεν είναι ελιτίστες και πέραν της ικανότητάς τους στο γράφειν, ανίκανοι στο ν' αποκτούν επίγνωση. Δηλαδή, μηδέν επί μηδέν, μηδέν.
- Την προηγούμενη βδομάδα, η εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» είχε δύο συνεντεύξεις μου: Για το Μάη του ’68 και για το βιβλίο μου «Ο Μεγάλος Αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης». Σε δύο διαφορετικά περιοδικά. Στο περιοδικό «Δίφωνο» που ανήκει, πλέον, εκεί που ανήκει κι ο Επενδυτής, πήραν από το blog τούτο το κειμενάκι γι΄ αυτά που συνέβησαν την Πρωτοχρονιά στα Γιαννιτσά και τα αναδημοσίευσαν. Αλλιώς ηχούν σ’ ένα blog κι αλλιώς σ’ ένα περιοδικό μαζικής κυκλοφορίας. Νομίζω.
- Πριν από κάποιες μέρες παρουσίασα στον Ιανό Αθήνας το βιβλίο για τον Καΐρη. Μια συζήτηση με τον ποιητή και υπεύθυνο για τα βιβλία του Ιανού και εκδότη, Γιώργο Χρονά.
Δεν ήρθε ο κόσμος που περίμενα. Η παρουσίαση θέτει έναυσμα για συζήτηση για όλα, ιδίως τα θρησκειολογικά. Μου κάνει εντύπωση. Τα άτομα, μέσα στα συμβαινόμενα και το κρεσέντο των καταστροφών βάζουν την ουρά στα σκέλια, κάθονται στ' αυγά τους, βολεύονται στο υπάρχον και μούγκα στη στρούγκα. Ταυτίστηκε η Ελλάς με την Ορθόδοξη Εκκλησία και η διαρκής παρουσία και προβολή των αξιωματούχων της δημιουργούν ψυχολογική τρομοκρατία στους αποδέλοιπους που σκέπτονται κάπως αλλιώς.
Είναι κι αυτός ένας ρατσισμός. Ένας ιερός ρατσισμός…
- Η μάζα κάνει την ιστορία, διακήρυξαν πολλοί εκπρόσωποί της. Ο ιστορικός, λοιπόν, άνθρωπος, διαφαίνεται ότι φράκαρε. Τουλάχιστον πάνω στον πλανήτη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το μόνον που του απομένει είναι το διάστημα. Το επ' άπειρον. Η μάζα κατά βάση είναι, ή έχει αποβεί, σ' ένα ασυνείδητο, διαρκώς πεινασμένο κτήνος, που καταπίνει πολλαπλάσια και χέζει πρακτικισμούς. Προέρχομαι από το μάζα, αλλά ως αναζητητής του ΕΥ βρίσκομαι κατά σατανική σύμπτωση στα εντόσθια του κήτους, ως άλλος Πινόκιο.
Πρόσφατα, μέσα στον παροξυσμό των μαζών και των εκφραστών τους, βρέθηκα στο καναβάτσο. Έφαγε η μούρη μου χώμα.
Ο φαύλος κύκλος προσπαθεί να με πείσει ότι έχει απόλυτο δίκιο.
Οργανωμένο και ανοργάνωτο έγκλημα με σφίγγει σαν κροταλίας. Πασχίζω, πάσχων.
Βαυκαλίζομαι ότι εκφράζω το αντίδοτο, όμως φευ! Τα πράγματα χειροτερεύουν. Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι. Κάτι ψελλίζω, αλλά σχεδόν ούτε ο ίδιος δεν τ’ ακούω:
Ο καιρός μας είναι ζοφερός,
τάδε έφη Ζερεφός.
Στου κουφού την πόρτα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Κι όμως, πιστεύω στα αντίδοτα. Η πίστη, όμως, πράγματι σώζει;
- Οι Σκοπιανοί συνεχίζουν τις μπαρούφες τους. Ο πρωθυπουργίσκος τους πάει να μας βάλει τα τρία πόδια σ’ ένα παπούτσι. Ο τσιχλόφουσκας.
Όμως ακούω ότι παρέες ακροδεξιών εδώ πέρα επιτίθενται σ’ οτιδήποτε φέρει το σήμα ή το όνομα «Μακεδονία». Αυτό δε λύνει το πρόβλημα.
Προσπάθησα εδώ και δεκαετίες να πείσω τους Έλληνες Μακεδόνες να γυρίσουν μια ταινία για τον Αριστοτέλη και να πληρώσουν έναν αμερικάνο σκηνοθέτη και να το κάνει (οι Σκοπιανοί δεν βλέπω να δίνουν σημασία στον Αριστοτέλη, μόνον στον Αλέξανδρο, για να φαν από την αίγλη του –οι κλεφτοκοτάδες).
Μια άλλη πρότασή μου ήταν να φτιαχτεί ένα άγαλμα στο έμπα της Θεσσαλονίκης: Ο Αλέξανδρος συνομιλων με τον Διογένη. Ο στρατηλάτης και ο φιλόσοφος. Με γράψαν στα παπάρια τους. Έχω γραφτεί σε πολλά παπάρια αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι οι γαμάω. Όμως, ο πλανήτης γαμήθηκε, η προοπτική της ζωής μας σοδομήθηκε από όλους αυτούς που επί πλέον ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων. Αρχίδια είναι. Αυτό δεν πάει να πει ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, απόγονος και φαν του Αχιλλέα, του Ηρακλή, του Περσέα.
Εμείς δεν ξέρουμε αν είμαστε στο Κιότο, ή εκτός Κιότο κι αν ο Κωνσταντίνος ήταν Έλλην ή Ρωμαίος.
- Όσο αφορά στον περιβόητο κλασσικό κλπ. αθλητισμό μας. Παρατηρούμε ότι το δόγμα «απ’ έξω κούκλα από μέσα πανούκλα»κάνει θραύση. Κερδίζει όλα τα χρυσά μετάλλια. Τι βγήκε λοιπόν και τι αποστάχτηκε από τους Ολυμπιακούς; De nada που λεν και οι Ισπανοί. Η τραγωδία συνεχίζεται. Βρέθηκε κι ο τράγος: ο Ιακώβου. Η ζωή μας διδάσκει. Ο παθών, όμως, νιξ μαθών. Οπότε υπάρχει φαύλος κύκλος μεσ’ στο φαύλο κύκλο. Και ουκ έσται τέλος. Διότι η Ελλαδίτσα αθάνατος εστί.
- Σε σχέση με τα πολιτιστικά προϊόντα και παράγωγα του υπογράφοντος: «Τα Δήθεν» είχε καταργηθεί από την εταιρία δίσκων «LYRA». Τώρα επανεκδίδονται. Μαζί με όλα τ’ άλλα που ανήκουν στη LYRA και EROS και τώρα ανήκουν στη Legend και το Alter
.
Επίσης επανεκδίδονται από τη Legend «Το Τραίνο Φτάνει Τελικά στην Κατερίνη» και το «Διπλά Σακατεμένος Πειρατής», αφού η Legend πήρε και τον «Σείριο», ιδρυθέντα από τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ρώτησα μέσω του Οδυσσέα Χατζόπουλου (ΚΑΚΤΟΣ) πόσα πούλησε το βιβλίο μου «ΟΙ Εβραίοι Είναι Έλληνες Κρήτες –Καλύτερα Αλαντίν Παρά Μουτζαχεντίν», αυτός, ο φίλος, απάντησε: «Στα έξι χρόνια από την έκδοσή του πούλησε 240 βιβλία». Έσκασα στα γέλια.
Ίσως ο Οδυσσέας να ζοχαδιάστηκε, τώρα που συνεργάζομαι με τον Ιανό. Κι όμως, του υποσχέθηκα μια τριλογία.
Θα δω πώς θα διευθετηθεί. Πάντως, ο Οδυσσέας, μαζί με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, βάφτισαν τον Αλβανό Τσενάι σε Οδυσσέα. Ο Κακτάρχης του έδωσε κάργα βιβλία από την αρχαία ελληνική γραμματεία, τον πίεσε να γίνει ελληναράς κι αυτός υπάκουσε. Όταν, όμως, ο Τσενάι τόλμησε να πάρει τη σημαία για την παρέλαση, ο Χατζόπουλος τον πήρε τηλέφωνο και τον απείλησε να μην την πάρει. Κουλουβάχατο γκρέκο.
- Μου είπαν από την ισραηλινή πρεσβεία ότι κι ο Ακατονόμαστος υπέγραψε κείμενο εναντίον της ύπαρξης του Ισραήλ που γιόρτασε τα 60 χρόνια από την ίδρυσή του. Μου είπαν ότι δε θα 'ναι καλοδεχούμενος, πλέον, στο Ισραήλ. Βεβαίως, ο Ακατονόμαστος ως γάτα, πρόλαβε και πήρε συναυλίες στο Ισραήλ, πήρε τα φράγκα και μην είδατε τον Παναγή. Όχι θα κάτσει.
Μπορεί όμως αργότερα να υπογράψει ένα χαρτί για το τούμπαλιν. Όπου τον συμφέρει. Ζούμε στον κόσμο των συμφερόντων, οπότε… Καιροσκοπισμός; Κερδοσκοπισμός; Κύριος οίδε.
- Τουλάχιστον η Καλομοίρα έχει δικαίωμα να τραγουδά στ’ αμερικάνικα. Από την Αμερική ήλθε. Αμερικάνα είναι. Παράδειγμα: τα ελληνικά τα μιλά χάλια. Λίγο καλύτερα από τη Μαργαρίτα Παπανδρέου.
Όσο για το Βγενόπουλο, αν ήταν Ευγενόπουλος θα ΄ταν, νομίζω, πιο in.
