- Ο καινούργιος χρόνος μπήκε ανώμαλα. Έπαιξα τρείς μέρες στα Γιαννιτσά, δύο μέρες τα Χριστούγεννα και μια παραμονή Πρωτοχρονιάς. Με είχαν προειδοποιήσει φίλοι να μην πάω. Δεν μπόρεσα να καταδικάσω μία ολόκληρη περιοχή κι ας είναι το σημείο μηδέν, γη ίσα με τη θάλασσα στο ίδιο λέβελ.
Πρώτη μέρα κιόλας άρχισαν τα ντράβαλα με τους θαμώνες. Άλλος φώναζε την ώρα που παίζαμε το "Πότε Βούδας": - παίχτε ρε και κανά τραγούδι....! Άλλος μου πρότεινε μία ....μυτιά για ν΄ανέβω και κάτι βιδωμένοι ήλθαν στο τέλος στο καμαρίνι και απειλητικά μου είπαν: - άν έχεις κότσια ανέβα να παίξεις ένα θρακιώτικο γιατί είμαστε από τη Θράκη. Κάναν κάτι χειρονομίες, γίναμε μπίλιες. Το μαγαζί, ένα τεράστιο τύπου σκυλάδικο, με 35 γκαρσόνια με παπιγιόν, κάτι φουσκωτούς κλπ. Το μαγαζί υποσχέθηκε να με προφυλάξει. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ανέβαινε ο μαίτρ της σάλας στο πάλκο απειλώντας να παίξουμε σκυλάδικα που τα ζητούσε μια παρέα μεθυσμένων. Ήμουν στο καμαρίνι για ξεκούραση. Ήρθε ο μπουζουκτσής μπαϊλντισμένος, ήρθε πίσω του κι ο Κώστας ο μαίτρ βρίζοντας: - πούναι αυτός; - τι συμβαίνει, ρωτώ. - σηκώνεται ο κόσμος να χορέψει και τον καθίζετε κάτω! -Εμείς; Τον κόσμο; απόρρησα , μ΄ανέβηκε η πίεση και το αίμα στο κεφάλι. Το όνομα του μαγαζιού "Ζεύξις ονείρων".
Ουρλιάζοντας και βρίζοντας ο μαίτρ χτύπησε την πόρτα πίσω φωνάζοντας :- Δεν θα φύγετε από δω μέσα! Μετά, ουρλιαχτά με την υπεύθυνη του γραφείου. Ζήτησα να φωνάξει την Αστυνομία και τον υπεύθυνο του γραφείου. Μου ακούστηκε: -δεν θα φύγετε από εδώ ζωντανοί! Ένοιωσα ξαφνικά σαν μεσ΄στη φάκα. Δεκαεφτά χρόνια στη Μακεδονία δεν μου΄χει ξανατύχει. Με είχαν προειδοποιήσει. Παραλίγο εγκεφαλικό. Ανέβηκα στη συνέχεια στο πάλκο, πήρα το ιδεολογικό μου ύφος και είπα στους θαμώνες ότι εμένα το συμφέρον μου είναι να ζω στην Αθήνα. Όμως ζω στη Μακεδονία γιατί υπάρχει πολλαπλό πρόβλημα κλπ,κλπ,κλπ. Ο κόσμος χειροκρότησε. Είπα και για τον υποψήφιο εκτελεστή μας. Έκανα την καρδιά μου πέτρα . Τέλειωσα το πρόγραμμα όπως-όπως, είχε ξημερώσει πρώτη Γενάρη. Είπα να βάλουν το μεροκάματό μου εκεί που ήξεραν κι έφυγα.
- Στις 14 Φλεβάρη του ΄68 από την Πάτρα, έφευγα για πρώτη φορά από την Ελλάδα. Πάτρα - Πρίντεζι - Ρώμη. Περμέσσο και εσπρέσσο είναι τα δύο στοιχεία που σφήνωσαν στ΄ αντανακλαστικά μου. Η έννοια της ελευθερίας. Δεύτερον, ότι μου κράτησαν - τότε- το συνάλλαγμά μου κι ήμουν άνευ χρήμα. Το ΚΚ Ιταλίας είχε μια πανσιόν που φιλοξενούσε χαΐνηδες εξ Ελλάδος, εκεί πήγα κι έμεινα με το φίλο Φώντα Λάδη κι άλλους Έλληνες. Καμμιά βδομάδα. Μετά έφυγα για Λονδίνο όπου έμεινα ακριβώς 6 χρόνια. Εντελώς συμπτωματικά και κατά διαταγή του κόμματος, επέστρεψα στην Ελλάδα ακριβώς 14 Φλεβάρη του ΄74 κλπ, κλπ.
Μετά από 40 χρόνια απεφάσισα να κάνω το ίδιο ταξίδι. Είπα και σ΄ένα φίλο άν ήθελε να΄ρθει, ήρθε και πήγαμε Πάτρα 14 Φλεβάρη του 2008. Πήραμε το πλοίο και πήγαμε Πρίντεζι, Μπάρι (με ταξί εκεί για να πάρουμε το τραίνο) και ντουγρού για Ρώμη. Μείναμε τρεις μέρες. Εξαίσιος καιρός ενώ στην Αθήμα χιόνιζε.
Στην επιστροφή είχε τζόγο. Η Ολυμπιακή δεν πέταγε, όμως μας λέγαν να πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο. Άρχισε το πηγαιν΄έλα με κόστος 300 ευρώ γιατί ξανακοιμόμαστε στη Ρώμη. Οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής ανίκανοι, αδιάφοροι, αχαρακτήριστοι. Έβρισα τον έναν που είχε και ιταλική προφορά. Μας μετέτρεψαν καμμιά εκατοστή ρωμιούς σε όχλο, διότι αντί να μας βρούν θέσεις σε όλους, μας πέταξαν στον κάδο της Αλιτάλια: όποιος βγει πρώτος, όποιος σπρώξει, όποιος γλύψει, να πάρει το stand by. Αίσχος! Κι αυτό γιατί η Ολυμπιακή είναι ανταγωνιστική με την Aegean και με την Lufthansa κλπ.
Εγώ δεν είχα πρεμούρα να γυρίσω. Έκλεινα ένα μείζονα κύκλο και κάθε τι ανήκε στην αρχινούμενη αυτοβιογραφία μου. Αγόρασα και δέκα αγαπημένους ιταλικούς δίσκους κι έπαιξα στην εκπομπή μου, αλλά το γκλαν του ταξιδιού μου ήταν όταν 17 Φλεβάρη καθόμασταν στη λιόλουστη πλατεία Campo di fiori αλλά δεν είχαμε πάρει πρέφα τίνος ήτο το ψηλό άγαλμα στη μέση της πλατείας. Ωσπου άρχισαν να΄ρχονται άνθρωποι πολλοί με πλακάτ που γράφαν: " Η αθεΐα θα σώσει τον κόσμο", "ούτε κράτος, ούτε Θεός", κλπ. Ήρθαν και καραμπινιέροι. Άρχισαν κάποιοι να βγάζουν λόγους μπροστά στο άγαλμα και να καταθέτουν στεφάνια. Συγκινήθηκα κι όταν πλησίασα στους πάγκους να δω τι βιβλία ήταν αυτά και περί τίνος επρόκειτο, είδα ότι επρόκειτο για τον μεγάλο στοχαστή - ανθρωπιστή Τζορντάνο Μπρούνο, που 17 Φλεβάρη το 1600 η Ιερά Εξέταση τον έκαψε στην πυρά γιατί οραματίστηκε την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Πήρα κάτι αφίσσες ενθύμιο κι ότι ενθυμούμαι περισσότερο απ΄το ταξίδι μου 40 χρόνια μετά ήταν αυτό που με νοηματοδότησε.
Γυρίσαμε με την Aegean. Παίρνομε την Ολυμπιακή για να την υπερασπιστούμε κι αυτή μας γυρίζει τα οπίσθια. Την καταστρέφουν από μέσα. Ο Θεός να την λυπηθεί.
- Την Τσικνοπέμπτη έπαιξα στην πλατεία Αριστοτέλους. Ηταν γεγονός. Φωτογραφήθημεν και με τον Παπαγεωργόπουλο. Παρ΄ότι το ζήτησα και το αποδέχτηκαν, είχα ντεμί σαιζόν ψυχολογία. Γι' αυτό φαίνεται παραφωνούσα όσο ποτέ. Όμως 5000 άνθρωποι ευχαριστήθηκαν κι ας άρχισαν τα κους-κους κι οι γκρίνιες της κεντρο αριστεράς ότι πρόδωσα τα ιδεώδη στους οχτρούς. Ουσιαστικά πήγα εκεί για να δηλώσω ακόμη μια ότι εδώ δεν είναι το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη. Και βέβαια είπα: Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι ελληνική. Κάποιοι φίλοι στραβομουτσούνιασαν. Ας είναι. Σχεδόν 20 χρόνια έκανα και κάνω ό,τι μπόρεσα να προετοιμάσω την πόλη ν΄αναλάβει το ρόλο της. Αυτό το νόημα είχε και ο κωδικός
"Βαλκανιζατέρ". Αν είχε πραγματοποιηθεί το όραμά μου με κέντρο ένα μίνι βαλκανικό κοινοβούλιο, παρ΄όλα τα ντράβαλα, δεν θα΄χαμε τώρα τα ρεζιλίκια που βιώνουμε.
Αν είχα πραγματοποιήσει τ΄ όραμά μου στη Μέση Ανατολή δεν θα΄χαμε φτάσει σε τόσο θάνατο και μαύρο αδιέξοδο. Συζητώ όμως με κάθε πλευρά για να εισβάλω πολιτισμικά και στη Γάζα και στα Σκόπια. Χωρίς εμένα και αυτά που πρεσβεύω, δεν πρόκειται να λυθεί τίποτα.
Γιατί έχω εμπιστοσύνη στον OSHO που είπε ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην ύπαρξη.
Έξι του Μάρτη τον συνέλαβαν και τον απέλασαν.
Έξι του Μάρτη συνήλθαν οι υπουργοί του ΝΑΤΟ.
Έξι του Μάρτη είχε πεθάνει η Μερκούρη, που δεν μεσολάβησε για να μην μπουζουριάσουν τον Ινδό Δάσκαλο με το οικουμενικό όραμα. Τον OSHO, που έδινε πρωτοκαθεδρία στις γυναίκες, που γιόρτασαν παγκοσμίως στις 8 του Μάρτη.
Έξι Μάρτη υπήρξε και το Κιλελέρ 100 σχεδόν χρόνια πριν.
Έξι Μάρτη έγινε χαμός στη Γάζα και την Ιερουσαλήμ.
Έξι Μάρτη άρχισαν οι διακοπές στη ΔΕΗ.
Έξι Μάρτη τινάχτηκε η τιμή του πετρελαίου.
Περίπου έξι Μάρτη βγήκε ο νέος Πρόεδρος στη Ρωσσία, ίδιος ακριβώς με τον Πούτιν. Όταν περπατούν οι δυό τους έχει μεγάλη φάση. Σαν να΄ναι δίδυμοι. Ιδιότυπο περπάτημα, κοντούληδες αλλά ισχυροί άνδρες.
Κάτι γίνεται στον κόσμο. Ίδωμεν.
Μαζί με την τιμή του πετρελαίου ανέβηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ έγινε.....Τσιπράδικο. Έχομε πολιτική παλινδρόμηση.
Όσον αφορά τα Σκόπια έπρεπε προ πολλού να τους κάναμε πολιτισμική εισβολή. Αφήσαμε τους επιχειρηματίες μας με το γνωστό τους αμοραλισμό και το δόγμα: "το χρήμα δεν έχει πατρίδα", να καταπιεί κάθε δεοντολογία και αίσθηση πατριωτισμού. Τώρα τρέχομε και δεν προλαβαίνομε. Δήλωσα δημόσια ότι έπρεπε -και πρέπει- ο Καραμανλής, εκτός του Ρουσόπουλου, τους διπλωμάτες και τους επιχειρηματίες, να παίρνει και εμένα για να τους ξεκαυκαλιάζω, διότι εγώ ομιλώ για τον πολιτισμικό πολιτισμό και το εννοώ.
- Σε λίγες μέρες επανεκδίδεται από τον Ιανό το βιβλίο μου "Ο Μεγάλος αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης". Ήταν μια άμεση απάντηση στο στάτους για τη βάρβαρη σύλληψη και απέλαση του πνευματικού Δάσκαλου OSHO στις 6 Μάρτη 1986.
Η πλάκα είναι ότι έμαθα για τον Καΐρη όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής παρότρυνε τους ιθύνοντες να κάνουν ένα συμπόσιο για τον Καΐρη στην Άνδρο. Βγήκαν τότε Ιερείς και Δεσποτάδες και κατέκριναν τον Καΐρη κλπ, κλπ. Άλλο που δεν ήθελα. Πήγα αμέσως στην Άνδρο, έμαθα, σκέφτηκα, διαλογίστηκα και άρχισα να γράφω το βιβλίο. Δεκατέσσερις μέρες πριν το Πάσχα - μετά τις 6 Μάρτη του 1986. Κάθε μέρα κι ένα κεφάλαιο, π.χ Μεγάλη Δευτέρα περιγράφω τη Μεγάλη Δευτέρα και ούτω καθεξής. Λογοτεχνικά δεν ξέρω που στέκει, όμως το έγραψα με πάθος και πόνο. Σε πολλούς άρεσε.
- Θα ήθελα μια χάρη. Ο καθείς ας πάρει ένα άσπρο πανί και στη μέση ας βάλει - όπως θέλει - το χάρτη των Βαλκανίων για να 'χει μια σημαία των Βαλκανίων.
Επίσης σ΄ένα άσπρο πανί βάλτε την Υδρόγειο για να΄χετε μια σημαία του πλανήτη.
Επίσης, όποιος γνωρίζει έναν Παλαιστίνιο, βάλτε τον να μάθει την ιστορία της Μεσογείου, ειδικά της Κρήτης.
Ενίσχυση του αντανακλαστικού της ιστορικής καταγωγής τουλάχιστον του ονόματος Παλαιστίνιος (Φιλισταίος), ώστε να μην δύναται η φονταμενταλιστική επιρροή από το Ιράν να΄χει το μονοπώλιο στο φαντασιακό τους.
Όσον αφορά το φίλο που έγραψε πικρόχολα προς υπεράσπιση του Ακατανόμαστου, προσεχώς θα δημοσιεύσω τα πρακτικά από τις δίκες ώστε να φανεί γιατί αυτός ο Α. έπρεπε να΄ναι στη φυλακή λόγω ψευδορκίας κατά συρροή.
Θα προσπαθήσω να επανέλθω όσο πιο σύντομα γίνεται.
Υ.Γ . Ζω πάντα στην κόψη του ξυραφιού. Και ο νοών νοήτω.
